[header]Ik weet niet goed wat het is, ik kan er niet de vinger op leggen, maar het laatste jaar ben ik het steeds vaker oneens met filmcritici.[/header]
Ik weet niet goed wat het is, ik kan er niet de vinger op leggen, maar het laatste jaar ben ik het steeds vaker oneens met filmcritici.
De VPRO, de enige zender waarop je in de goede oude tijd blind kon varen, progressief licht in de duisternis van de Nederlandse televisie, voorvechter van de goede (lees: intellectuele) smaak en de juiste politieke (lees: linkse) instelling, bovendien ook trendvolger van de tweede feministische golf en als het zo uitkwam ook van homoseksueel Nederland; juist die zendgemachtigde heeft mij het laatste jaar in hoge mate teleurgesteld. De VPRO heeft mij teleurgesteld in haar filmkritieken, met name met de onvoorwaardelijke loftuitingen die zij toezwaaide aan series als Angels In America (VS, regie Mike Nichols), La Meglio Gioventu (Italië, regie Marco Tullio Giordana) en Heimat 3 - Chronik einer Zeitenwende (Duitsland, regie Edgar Reitz). Ondergetekende vaart nooit blind op welke filmkritiek dan ook, maar desondanks was ik zeer teleurgesteld over de juichende stukjes van film- cq tv-critici.

Angels In America: een totaal hysterische, overbodige en plotloze serie over homo’s met aids. Nu je er niet meer dood aan hoeft te gaan, durven de Amerikanen het taboe ineens wel ‘uit de kast’ te halen. Een onbegrijpelijk verhaal met bovennatuurlijke wezens (Emma Thompson als engel) en hallucinerende homo’s die sterven aan aids. Al Pacino slaat de plank behoorlijk mis als stervende, frauderende en hysterische rechter, die zijn homoseksualiteit zijn hele leven verzwegen heeft.
De clou van het verhaal is mij totaal ontgaan, maar ik vermoed dat er weinig clou en evenmin veel plot aanwezig is in deze tv-serie. Wat mij betreft: overbodig, humorloos en - als je doordenkt - zelfs ook een beetje homofoob.

La Meglio Gioventu: niet alleen door de VPRO-critici geprezen en gelauwerd, maar ook hier op FilmTotaal. Een serie die een paar maanden terug werd uitgezonden door de Belgische tv en nu pas door de VPRO, en die voor een modern vervolg op het tweeluik 1900 van Bernardo Bertolucci moet doorgaan. 1900 is een kind van zijn tijd, die nadruk legt op de sociale positie van mensen.
Dit wil La Meglio Gioventu ook voor een deel doen, bijvoorbeeld door de aandacht voor de Rode Brigade, maar slaagt er uiteindelijk niet in.
Ik kan me bovendien niet verplaatsen in de situatie van de twee hoofdpersonages, de broers Nicola en Matteo. Evenmin wordt me duidelijk waarom een van de broers zo getraumatiseerd is. Dat stoort me. Net zoals de Italiaanse overemotionaliteit in deze serie mij stoort. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben geen tegenstander van de Italiaanse film - met name Fellini, Antonioni, Pasolini kan ik zeer waarderen - maar in La Meglio Gioventu blijven de personages vlak en onecht.

Ten slotte Heimat 3. Genoten heb ik van de eerste twee series van mensen uit het Duitse gebied de Hundsrück, al was dat - toegegeven - in de jaren tachtig van de vorige eeuw. De serie werd vanzelfsprekend uitgezonden (en de hemel in geprezen) door de VPRO. Ik verheugde me op het derde deel, dat zou gaan over Duitsland en met name de Hundsrück na de Wende. Heimat 3 heb ik eerst op de Duitse tv gezien en later nog een keer op de VPRO.
Aanvankelijk vreesde ik dat ik het Duits toch minder machtig was dan ik dacht en daarom de serie niet leuk vond. Maar de ondertiteling bracht mij evenwel niet op andere gedachten. Overdreven (en zo niet navoelbaar Duits) is de nadruk op de Duitse romantiek (Lorelei, vakwerkhuizen, de Rijn), helemaal niet leuk is de zogenaamde humor die spruit uit de vereniging van ‘Ost und West’ (ronduit flauw zijn de onhandige en onbenullige ‘Ossies’), totaal niet invoelbaar is de liefde tussen een operazangeres en een componist (die uit Hundsrück stamt en die we als jochie kennen uit de vorige delen). Ook hier gaat de film - net als in de Italiaanse tegenhanger - mank aan onbegrijpelijke overgangen in de verhaallijn. Het is een soort impressionisme waar ik geen warme gevoelens bij krijg.

Begrijpen doe ik het nog steeds niet: wat zien de (VPRO-)critici in deze series wat ik niet zie? Is het de leeftijd, word ik dus een burgerlijk oud wijf en een zure zeurpot, zwakt mijn smaak af of ben ik blasé geworden door het zien van de vele films en documentaires van de laatste jaren? Eigenlijk denk ik niet dat dit het geval is. Wellicht praten critici elkaar na, en grote regisseurs hebben sowieso een streepje voor. Het is dan niet ‘comme il faut’ om werkelijke en onderbouwde kritiek te hebben.


Kijk [urlnoblank=http://www.filmtotaal.nl/module.php?section=columns]hier[/urlnoblank] voor meer colums.