in Recensies
Update:
De drie hartsvriendinnen Amina (bijnaam: de gek), Djeneba (bijnaam: de bruut) en Zineb (bijnaam: de non) zijn sinds hun kindertijd onafscheidelijk. Hun leven speelt zich af op de middelbare school in een Franse buitenwijk, waar ze meer dan genoeg hebben aan elkaar. Op hun Instagramaccount noemen ze zichzelf trots HLM Pussy. Ze zijn in alle opzichten melige meisjes van vijftien. Als Zak, de beste vriend van Zinebs broer, ineens handtastelijk wordt, verzinnen de vriendinnen een list om zijn wangedrag te bewijzen. Kan hun vriendschap dat doorstaan?
Het Franse filmdebuut van Norah El Hourch is strak en soepel. Het camerawerk zit dicht op de huid van de personages en is expres rommelig, waardoor je net als de pubermeisjes het gevoel bekruipt dat je nog enigszins het overzicht mist. Hourch brengt het leven op de middelbare school op een herkenbare en indringende wijze tot leven, met een mengeling van vrolijkheid en vijandigheid die de vriendinnen ervaren. De drie vriendinnen zijn niet op hun achterhoofd gevallen en hebben de nodige bravoure. Ze geven een grote mond terug als het nodig is.
Waar ze het ene moment nog gezellig een verjaardag vieren, worden ze het volgende moment geconfronteerd met het opdringerige gedrag van Zak. Zineb weet niet zo goed wat ze ermee moet. Ze hoeft niets met hem maar hij is wel de beste vriend van haar broer, dus ze wil de harmonie ook niet verstoren. Als hij haar later ongevraagd in de badkamer zoent, vinden haar vriendinnen dat te ver gaan. Ze besluiten om zijn wangedrag vast te leggen.
De drie vriendinnen hebben een andere manier om de wereld tegemoet te treden en zich erin staande te houden. Djeneba heeft een grote mond en maakt mensen graag aan het lachen. Ze maakt YouTube-video's waar ze haar stralende positiviteit gebruikt om volgers te verzamelen. Zineb is zachter en subtieler, een tactisch en beschouwend meisje, dat juist met vriendelijkheid haar weg probeert te vinden. De assertieve Amina is de idealist die zich druk maakt over seksisme. Ze wil strijden voor het grote geheel, voor vrouwen als collectief. Amina vindt het belachelijk dat vrouwen grensoverschrijdend gedrag van mannen maar te accepteren hebben.
Haar beste vriendinnen houden een tijdje voor zich dat Amina makkelijk praten heeft omdat haar moeder advocaat is en ze is een stuk verderop in een mooie buurt woont. Maar als Amina hun Instagram gebruikt om Zaks wangedrag aan het licht te brengen, komen de klassenverschillen ineens op scherp te staan. Haar poging om het voor Zineb op te nemen door Zak publiekelijk aan de schandpaal te nagelen, resulteert er juist in dat ze Zineb en Djeneba in gevaar brengt.
De vriendinnen zijn wel streetwise, maar niet zó streetwise. Amina vindt Zak dan misschien wel een kneus, de reputatieschade maakt hem agressief. Bovendien zit hij in het criminele circuit en zijn vrienden lopen rond met wapens op zak. De Instagram-post explodeert in hun gezicht. Zak begint de vriendinnen te stalken en intimideert ze met de waarschuwing dat hij zich zal wreken. Het filmpje moet weer offline. Foute figuren worden opgetrommeld. De vraag is of hun vriendschap tegen deze onderhuidse spanning bestand is. Amina's ouders besluiten om haar naar een privéschool te sturen, maar Djeneba en Zineb hebben die geprivilegieerde positie niet.
Sisterhood is in veel opzichten een mooie en meeslepende film. Zo is er een schitterende scène waarin Amina samen met haar moeder thuis hartstochtelijk zingt, maar ter plekke chagrijnig wordt als haar (behoorlijke strenge) vader weer thuiskomt uit zijn werk. Haar vader is niet van plan om zijn vurige dochter het onderspit te laten delven in een wereld waarin ze door haar Marokkaanse achtergrond met vooroordelen zal worden ontvangen. Hij is vastbesloten om haar een goede toekomst te geven. Haar taalgebruik moet dus zo correct mogelijk zijn. Het resultaat is veel gekibbel aan tafel. Deze krachtmetingen tussen vader en dochter worden liefdevol uitgewerkt.
Wat Sisterhood zo invoelbaar maakt zijn de jonge actrices, die hun personages met volle overtuiging neerzetten en zo goed op elkaar zijn ingespeeld dat je de vertrouwdheid en de diepte van hun vriendschap voelt. Het maakt niet uit of ze hun bedenkingen hebben over een verblijf in Parijs (een droom van Amina) of babbelen over de mannen die ze leuk vinden. Scherpe zinsneden van de stress vliegen invoelbaar tussen de vriendinnen heen en weer als ze doodsbedreigingen van Zak ontvangen.
Ook Oscar Al Hafiane weet Zak goed neer te zetten, als een wat slome jongen die denkt dat hij Zineb uiteindelijk wel over kan halen om met hem te gaan door maar vol te blijven houden. Zijn personage houdt knap het midden tussen een goedzak, een gladjakker en een griezel, waardoor je het innerlijke conflict van Zineb begrijpt. Als Sisterhood iets benadrukt, dan is het wel dat vrouwen het beslist niet hoeven te pikken om zich te laten intimideren.
