Met zijn eerste grote speelfilm wil Anthony Schatteman een verhaal maken dat hij zelf graag als veertienjarige had willen zien. Een film die troost kan bieden aan jonge mensen in de ingewikkelde zoektocht naar een eigen, seksuele identiteit. Young Hearts verbeeldt die zoektocht aan de hand van de jonge Elias die een vrij normaal leven leidt in een rustig dorpje op het Belgische platteland. Een veilig leventje dat voor de veertienjarige op zijn kop lijkt te gaan staan, wanneer hij verliefd wordt op de buurjongen.
Elias is een gewone jongen. Hij is niet de stoerste maar ook niet het buitenbeentje op school. Hij heeft voorzichtige verkering met Valerie. Zo een waar de grens tussen onschuldige vriendschap en de eerste fysieke genegenheid nog heel voorzichtig wordt afgetast. Het meest bijzondere aan zijn leven is dat zijn vader een succesvolle volkszanger is. Maar meer op de 'zo lekker gewoon gebleven' Frans Bauer-manier dan de grootse, meeslepende, Gooische stijl van René Froger. Kortom, het leven van Elias kent weinig drama.
Dat dreigt in een klap te veranderen als het gezin van Elias nieuwe buren krijgt. Elias sluit al snel vriendschap met de onbevangen en stadse Alexander. Alexander is in veel dingen de tegenpool van Elias. Elias is voorzichtig en verlegen, Alexander is extravert en een durfal. Zelfs in zoiets spannends als liefde. Openhartig en in een voor veertienjarige jongens opvallend volwassen gesprek vertelt Alexander dat hij eerder verliefd was op een jongen. "Het is het zotste gevoel ooit" vertelt hij Elias die aan zijn lippen hangt. En: "Je weet het gewoon, als je dat voelt." Elias weet het dan nog niet, of wil het niet weten uit angst voor de reacties uit zijn omgeving.
Wat volgt is een zoete coming-of-agefilm waarin een liefde tussen de twee jongens opbloeit. Voor Alexander is die liefde al snel een voldongen feit, voor Elias is het vooral verwarrend. Young Hearts draait dan ook vooral om de strijd die de jonge Elias van binnen levert. Want van de buitenwereld lijkt hij weinig te hoeven vrezen.
Schatteman slaagt in het maken van een troostend verhaal. Een verhaal waarin menigeen, queer of niet, de eigen eerste stappen in de liefde kan herkennen. Maar het ligt er soms ook wel erg dik bovenop. Zo heet de grote hit van Elias' zingende vader 'De eerste liefde' en wordt op school de hoofse liefde bestudeerd. En in de amper honderd minuten dat de film lang is, zitten wel heel veel montages van dartelende pubers in weides, meertjes, het centrum van Brussel, weer een meertje en aan het zwembad.
En dat terwijl de chemie tussen de twee hoofdrolspelers zulke nadruk helemaal niet nodig heeft. Hoe jong ook, Lou Goossens en Marius de Saeger zetten hun rollen zeer overtuigend neer. Vanaf het eerste moment geloof je dat deze liefde meer is dan een puberale bevlieging. Net zoals je bij je eerste liefde zeker wist dat je dat gevoel nooit meer voor een ander zou voelen. Om dat op zo'n zoete manier op het witte doek te zien, is ontegenzeggelijk troostrijk.
