'Diane von Fürstenberg: Woman in Charge': feminisme, mode, seks en de nasleep van de holocaust
Recensie

'Diane von Fürstenberg: Woman in Charge': feminisme, mode, seks en de nasleep van de holocaust (2024)

Deze vrouw vroeg niet om toestemming, omdat ze wist dat ze die als vrouw helemaal niet nodig had.

in Recensies
Leestijd: 3 min 53 sec
Regie: Trish Dalton & Sharmeen Obaid-Chinoy | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2024

De documentaire Diane von Fürstenberg: Woman in Charge toont het wilde, drukke leven van iemand die voornamelijk bekend staat als modeontwerpster, voornamelijk voor de 'wrap dress'. En wat slaan de makers over? De uitleg voor wat dat eigenlijk is. Dus elke kijker die zich niet met damesmode bezighoudt, moet het maar doen met het idee dat het een ding is. De wrap dress is een jurk die, kort door de bocht, iemand kan aantrekken als een kimono. De film suggereert dat zij de uitvinder van dit model is, maar haar creatie is slechts een variant op een reeds bestaand ontwerp. Maar dan wel een geslaagde variant.

Diane von Fürstenberg is meer dan alleen de vrouw die in de jaren zeventig een bepaald ontwerp opfriste en populair maakte. In ruim anderhalf uur tijd komen haar achtergrond aan bod, haar turbulente liefdesleven en voornamelijk hoe ze nooit stilstond bij het feit dat ze een vrouw was in de zakelijke mannenwereld, en dus gewoon lekker haar eigen ding deed.

De film opent met de hedendaagse Diane die in haar wastafel kruipt om zo dicht mogelijk bij de spiegel te zitten terwijl ze haar gezicht insmeert met crème en vertelt over hoe ze nooit plastische chirurgie of andere ingrepen heeft laten doen. Slim doch evengoed oppervlakkig om bezig te zijn met uiterlijk. Maar tegelijkertijd is dit Von Fürstenberg in een notendop: zij wil graag in die wastafel kruipen; ze valt er niemand mee lastig, dus ze doet het gewoon.

Geboren in Brussel, zo'n twee jaar nadat haar moeder uit concentratiekamp Auschwitz werd bevrijd. Een heftig begin, maar het zet de toon voor wat wilde verhalen die volgen. Als haar leven een roman zou zijn geweest, had die gegarandeerd de kritiek gekregen dat het allemaal wel erg veel en erg dramatisch zou zijn. Maar dat is het niet, en in het echt was het dat nou eenmaal allemaal.

Aan de ene kant is het oppervlakkig jetsetgedrag: samen met andere beroemdheden onder invloed feesten in Studio 54, getrouwd zijn maar aanrommelen met anderen, scheiden en van man naar man gaan en telkens beweren dat dit ware liefde was, kleding onterecht ophemelen als kunst. Aan de andere kant is het zware kost.

Een van de meest aangrijpende momenten is wanneer haar moeder, tientallen jaren nadat ze in een concentratiekamp heeft gezeten, in een hotel wat luidruchtige Duitsers op de gang hoort en in een oogwenk zo gedrenkt is in PTSS dat ze naar een psychiatrische inrichting moet. Zo vers zijn de littekens nog.

Of haar eerste echtgenoot die stiekem toch meer op mannen viel en uiteindelijk ten onder ging aan de ziekte die in de jaren tachtig heel wat slachtoffers heeft opgeëist. Daarna volgden een reeks mannen; apart dat een vrouw die op eigen benen staat en de touwtjes graag zelf in handen wil hebben, tegelijkertijd zo mak kan worden meegevoerd.

Maar ze is geen controlefreak die zichzelf wijsmaakt dat de zaken goed lopen dankzij haar. De documentaire toont ook een lange periode waarin ze haar bedrijf overdroeg aan anderen, en langzaam ging het ten onder. Vervolgens nam ze de boel weer over, en het floreerde weer. Het is deze drive en eigenzinnigheid die anderen charmeert. Vandaar dat er heel wat bekende gezichten voorbij komen die niets dan goeds te zeggen hebben.

Omdat Von Fürstenberg, een publiekelijk figuur was, voornamelijk in de VS, is er een schatkist aan beeldmateriaal - zowel archiefbeelden als privévideo's. Het zorgt er voor dat, wanneer er iets aan bod komt tijdens het interview met haar, daar meteen toepasselijke plaatjes bij zijn. In veel gevallen zijn het niet eens letterlijk de beelden van precies het moment dat besproken wordt, maar het is een geslaagde illusie.

Er opende niet lang geleden een expositie over haar in Brussel, iets waar ze zelf bij aanwezig was voor een dagje. Het zal de reden zijn geweest waarom de makers een film over haar wilde maken, en die zullen zichzelf in de handen hebben gewreven om zo'n smeuïg levensverhaal te krijgen voorgeschoteld.

Het komt allemaal over als een wild leven, omdat het in zo'n razend tempo voorbij komt. Maar de docu laat ook zien dat succesvol zijn keihard werken is. Ook al ligt de verantwoordelijkheid daarvoor absoluut niet alleen bij Von Fürstenberg. Ondanks alle aandacht voor haar werk nam ze ook tijd voor haar kinderen. De belangrijkste boodschap is dat vrouwen tegelijkertijd vrouw kunnen zijn en een powerplayer in de zakenwereld. Ga er voor, zonder stil te staan bij wat de rest van de wereld over je denkt.

Diane von Fürstenberg: Woman in Charge is te zien bij Disney+.