De begrafenis van Christine is een sombere aangelegenheid. De uitvaart in de mooie kathedraal is in alle opzichten traditioneel, met een trage, religieuze ceremonie en een sobere borrel met koekjes en thee. Maar op het moment dat de kist de grond inzakt, verschijnt plots een notaris met een onverwachte boodschap: Christine had een laatste wens. De begrafenisstoet moet door naar Wettelen, waar ze écht begraven wil worden.
Dan luidt meteen de vraag: 'waar is Wettelen in hemelsnaam'? Google Maps lijkt het ook niet te weten. In eerste instantie denken Christines nabestaanden dat ze het dorpje Wetteren bedoelde, maar de notaris houdt stellig vol dat ze wel degelijk Wettelen bedoelde. Stomtoevallig weet de bestuurder van de rouwauto precies waar het onvindbare dorp ligt. Wat volgt is een bizarre roadtrip vol duistere humor.
De Belgen staan bekend om hun droge gevoel van humor, maar in deze film raakt het kant noch wal. Het flinterdunne plot wordt eindeloos opgerekt met geforceerd en saai drama. De film probeert bovendien de situatie steeds verder te laten escaleren met bizarre wendingen die zowel schokkend als grappig zouden moeten zijn.
Deze mix van humor en drama werkt echter voor geen meter. Geen enkele grap landt, geen enkele verhaallijn raakt de juiste emotie. Waarom Wettelen zou een lach- en huilfilm moeten zijn, maar is vooral een gaapfilm. In andere genres kan zo'n flater komisch zijn - een niet-enge horror kan alsnog vermaken - maar een niet-grappige komedie is dodelijk en nog treuriger dan Christines uitvaartstoet.
De acteurs hebben duidelijk vertrouwen in het project, wat het des te pijnlijker maakt dat de film zo hard onderuitgaat. Vooral Peter van den Begin voegt veel toe als de rouwende weduwnaar, die fors in de knoop zit met de complexe relatie met zijn overleden vrouw en kinderen.
Het regiedebuut van Dimitri Verhulst pakt helaas anders uit dan hij waarschijnlijk had gehoopt. Hoewel hij sterke boeken heeft geschreven, blijkt zijn schrijftalent niet interdisciplinair. Jammer, vooral omdat hij dit verhaal al jaren wilde vertellen. Hopelijk krijgt Waarom Wettelen ooit een tweede kans in een ander medium dat níet begraven is onder slecht drama.
