Vorig jaar kwam de film Totally Killer uit op Amazon Prime Video. Het was een release die geen al te grote rimpeling veroorzaakte in het tijd-ruimtecontinuüm, maar toch een aardige kijkervaring bood. Kiernan Shipka speelde een tiener die terugging in de tijd om een seriemoordenaar af te stoppen die de dood van een van haar geliefden op zijn geweten heeft. Het tienerdramedie Time Cut heeft vrijwel exact hetzelfde uitgangspunt, maar een veel minder charismatische hoofrolspeler en een script om van te huilen. Pas op, want zonder tijdmachine krijg je die anderhalf uur van je leven nooit meer terug.
Een man met een masker en een zeis achtervolgt de jonge Summer bij een schuurfeestje in 2003. Het resulteert in de laatste moord van de 'Sweetly Killer'. Twintig jaar later rouwen de ouders van Summer nog steeds intens om haar heengaan. Tienerdochter Lucy (die haar overleden zus dus nooit heeft gekend) wordt ernstig emotioneel verwaarloosd. Lucy krijgt nota bene een stage bij NASA (!) aangeboden, maar pa en ma reageren daar stoïcijns op en vinden dat ze beter in Sweetly kan blijven.
Lucy wordt even later door een tijdmachine (vraag niet hoe en waarom) teruggestuurd naar de paar dagen voordat haar - nu ongeveer even oude - zus vermoord wordt. Ze neemt Quinn, de 'science geek' van de klas, in vertrouwen en samen proberen ze de bloederige reis van de Sweetly Killer in de kiem te smoren en hem of haar natuurlijk te ontmaskeren. Lucy leert Summer kennen en ontmoet ook haar ouders in een tijd dat die nog niet verteerd werden door verdriet. Klinkt best interessant, maar Time Cut doet er vervolgens alles aan om de kijker tegen de haren in te strijken.
Deze film is saai, oogt goedkoop en heeft acteurs die hun best doen, maar duidelijk niet tot de grotere talenten van hun lichting behoren, met uitzondering misschien van Antonia Gentry die Summer speelt. Een en ander heeft natuurlijk ook met het beperkte budget te maken, maar schrijver/regisseur Hannah Macpherson had zelf in elk geval voor een redelijk script kunnen zorgen, maar daarin laat Time Cut juist de grootste steken vallen.
De interne onlogica die elk tijdreisverhaal plaagt zij de film vergeven, maar de volledig wispelturige manier waarop de personages daarmee omgaan, de hemeltergende dialogen en de continuïteitsfouten niet. Lucy en Quinn waarschuwen elkaar voortdurend dat ze niets mogen doen om de toekomst te beïnvloeden, maar doen het vervolgens toch, met opgave van de reden dat dit het juiste is. De gesprekken tussen de personages verlopen in een raar, traag tempo. De eenvoudigste reacties lijken de grootste moeite te kosten.
Het ene moment horen we Vanessa Carlton uit de cd-speler op Summers kamer die sinds haar dood onaangeroerd is gebleven en het volgende moment is de muziek op onverklaarbare wijze gestopt. In dezelfde scène vindt Lucy een geheime bergruimte onder een wiebelende vloerplank en haalt er een brief uit. Haar moeder komt de kamer binnen en ze verstopt haar de brief snel achter haar rug. Beiden verlaten de kamer, maar die plank ligt nog gewoon los op de vloer. Het zijn kleine dingen, maar als deze zich opstapelen begint het vreselijk te irriteren en in Time Cut is de berg fouten erg hoog.
Echt grappig wil het ook maar niet worden. Eigenlijk is alle humor gebaseerd op de verschillen tussen 2003 en de huidige tijd. Lucy schrikt van het piepen en kraken van een modem en Quinn denkt dat haar smartphone waarschijnlijk wel een miljoen dollar heeft gekost, dat soort werk. Er wordt duidelijk op de nostalgie-kaart gewed. Het is best leuk om weer een keer UGGs, discmans en posters van Buffy, the Vampire Slayer te zien, maar het is te mager als setting wanneer daar vervolgens niet veel mee gedaan wordt.
Time Cut presenteert nog wel een aardige variant van de 'grootvaderparadox' (word je wel geboren als je teruggaat in de tijd en je eigen opa doodt?), maar dat is niet genoeg om de middelmaat op alle andere gebieden te verbloemen. Een mens doet er beter aan om Back to the Future, Peggy Sue Got Married of zelfs Totally Killer (nog een keer) te kijken.
Time Cut is te zien bij Netflix.
