Regie: Jin-seong Choi | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2022

Dat het internet een plek is waar schimmige dingen gebeuren weet (hopelijk) iedereen. Maar deze Zuid-Koreaanse zedenzaak zet cybermisdaad in een volledig nieuw licht. Tientallen vrouwen, waarvan velen minderjarig, werden via de berichtendienst Telegram door duizenden anonieme gebruikers afgeperst. De documentaire Cyber Hell: Exposing an Internet Horror schijnt een licht op de extreem moeilijke taak om de leiders van de digitale groepen op te pakken.

Het misbruik van vele vrouwen begon in 2018, nadat vreemdelingen hen via sociale media hadden benaderd om foto's en video's van zichzelf te delen. Op het moment dat iemand hieraan toegaf, waren de rapen gaar. Jaren aan chantage volgden, waarbij de vrouwen keer op keer nieuwe naaktfoto's moesten delen en op video vernederende handelingen moesten uitvoeren. Alles onder het digitale oog van een groeiend aantal Zuid-Koreaanse Telegram-gebruikers, die in anonimiteit betaalden om dit te zien.

Dit inhumane afpersingschandaal, dat zorgde voor een toenemende stroom aan kinderporno, zou uiteindelijk de nationale pers bereiken en nu via Netflix een internationaal publiek. Via vele interviews wordt een beeld geschetst van de berg die moest worden verzet om het hele land bewust te maken van deze wandaden. De jacht op de twee kopstukken van de 'Nth Rooms', genaamd Baksa en Godgod, wordt vakkundig uiteengezet ten tijde van digitale klopjachten en witwassing. Ze vormen een waarschuwing voor de kijkers hoe makkelijk een land in de greep kan worden gehouden door een sadistische cybergemeenschap.

Het maakt Cyber Hell: Exposing an Internet Horror tot een relevante documentaire in de huidige tijd, die de hel toont die de slachtoffers en journalisten hebben moeten doormaken voor de grillen van het internet. De exacte werkwijze en giftige cultuur van de cybercriminelen komt akelig dichtbij, en toont aan dat de vele consumenten van de diensten evengoed schuldig zijn aan misbruik als de cybercriminelen.

Enkel de Koreaanse leestekens lijken soms deze internetcultuur te scheiden van de Nederlandse variant van Telegram, waar dergelijke afpersing net zo goed zou kunnen plaatsvinden. De duidelijke boodschap van de documentaire is dan ook bewustwording, met een extreem moralistische wijze van deze boodschap overbrengen. Een groot deel van de documentaire wordt besteed aan het belichten van de ervaring van de slachtoffers, wat volledig terecht is maar ook vaak onnodig repetitief.

Het leed van de slachtoffers dient als de motor van de documentaire, die het hard nodig heeft zonder een duidelijke rode draad in de vertelling. Met enkel interviews, wat abstracte videobeelden en schermopnames van webbrowsers en apps is het moeilijk een enerverend verhaal te vertellen over internetgedrag. Enkele animaties geven het verhaal soms nog wat kleur, maar het merendeel van de tijd is er weinig afwisseling te vinden.

De noodzaak om documentaires te maken over dergelijke schandalen is niet te ontkennen. Het maakt de productie van Cyber Hell: Exposing an Internet Horror een goede zaak, maar helaas overstijgt de film niet vaak het niveau van een YouTube-video. Cinematische interviews en dure animaties proberen het gebrek aan een spanningsboog te verhullen, maar soms leunt de film toch iets te veel op het betreurenswaardige lot van de slachtoffers om de kijker betrokken te houden.

Cyber Hell: Exposing an Internet Horror is te zien bij Netflix.