Twee jaar geleden presenteerde Netflix de aangrijpende oorlogsfilm Narvik, over de invasie van Noorwegen door de Wehrmacht in 1940. Een Noorse eenheid hield twee maanden stand in de ijzige kou rond de gelijknamige havenstad - het langst van alle legers in de landen die Duitsland aan het begin van de Tweede Wereldoorlog aanviel. Nr. 24 is Narviks officieuze opvolger, want deze film schetst het gevaarlijke leven van een verzetsman tijdens de Duitse bezetting van Oslo. Het is een leven vol offers en morele keuzes, want ook de 'goede daden' van het verzet hebben consequenties.
Gunnar Sønsteby is echter duidelijk wanneer hij als bejaard man voorlichting geeft op een middelbare school: tijdens oorlog gelden er andere regels. Er bestaat alleen nog maar zwart en wit. Maar dan krijgt hij enkele kritische vragen uit het publiek. De jeugdige toehoorders zijn benieuwd of Gunnar ook Noorse landgenoten heeft geliquideerd tijdens de bezettingsjaren. De gewezen verzetsleider raakt zichtbaar aangedaan en zijn antwoord lijkt vooral een excuus. Tijdens oorlog gelden andere regels...
Nr. 24 heeft een conventionele verhaalopbouw. De belevenissen van Gunnar en zijn medestrijders worden afgewisseld met interacties tijdens de voorlichtingsmiddag op de middelbare school. Het tempo zit er behoorlijk goed in. De film maakt soms grote tijdssprongen: wat niet interessant is wordt ook niet getoond. Er zijn sabotageacties, training in het Verenigd Koninkrijk, moordaanslagen en vooral veel identiteitswisselingen. De 'carrière' van Gunnar is even spannend als die van de soldaten van Oranje en het meisje met het rode haar.
Over Gunnar zelf komen we echter niet zo veel te weten. Eigenlijk stelt hij zijn privéleven uit totdat zijn taak erop zit. Hij zegt zelf over de oorlogsjaren: "Er was niets wat mij kon raken." In deze waargebeurde geschiedenis is dat enerzijds begrijpelijk, maar het maakt zijn personage er niet interessanter of sympathieker op. Ook wanneer de emotionele climax wordt bereikt raakt het de kijker niet zo hard als wellicht zou moeten. Simpelweg omdat we niet genoeg betrokken zijn geraakt bij Gunnars innerlijke leven. Zijn karakter spreekt uit zijn daden en die zijn zwart-wit, terwijl een beetje grijs voor de dramatische ontwikkeling vaak wel fijner is.
Niettemin is Nr. 24 een zeer onderhoudende oorlogsfilm. De acteerprestaties zijn goed, er is veel oog voor details en het verhaal is boeiend genoeg, ook al kennen we het al van menig Nederlandse productie. Een pluim gaat ook naar de vormgeving. Alles ademt de juiste sfeer en de spaarzame CGI-explosies zien er verrassend goed uit. Ja, anbefales på det sterkeste!
Nr. 24 is te zien bij Netflix.
