Lisa Frankenstein is het speelfilmdebuut van Zelda Williams, dochter van wijlen Robin Williams. In een prachtige, zwart-wit geanimeerde intro, komt een jongen in het Victoriaanse tijdperk plotseling aan zijn eind. Daarna volgt een wat trage film met interessante karakters en een aantal onverklaarde gebeurtenissen. Die speelt in de jaren tachtig, de tijd van vreemde kapsels, neonkleuren en die typische muziek.
Lisa, een gothic tienermeisje dat zich prettig voelt aan de zijlijn van de maatschappij, is aan het herstellen van de moord op haar moeder. Thuis, waar haar vader nog steeds woont en hertrouwd is, vindt ze geen troost. Ook haar stiefzus Taffy biedt weinig steun. Er is één plek waar ze zichzelf kan zijn: een oude, verlaten begraafplaats aan de rand van de stad. Hier bezoekt ze vaak het graf van een jonggestorven jongen uit de Victoriaanse tijd. Wanneer een blikseminslag hem tot leven wekt, raakt Lisa verwikkeld in een onverwachte romance met het opnieuw tot leven gekomen lijk.
Wat meteen opvalt aan Lisa Frankenstein is de manier waarop de jaren tachtig in beeld worden gebracht. De film dompelt zich onder in nostalgie met de kenmerkende neonkleuren, retro accessoires, en een algehele sfeer die de iconische vibe van dat decennium perfect treft. Voor wie is opgegroeid in de tijd van gelpennen en felgekleurde mode, is Lisa Frankenstein een heerlijke, nostalgische trip, vol verwijzingen naar de popcultuur van die tijd. Deze elementen geven de film een lichte, speelse toon, die contrasteert met de gotische en bovennatuurlijke thema's.
Ondanks deze vrolijke sfeer blijft de kern van de film trouw aan de duistere romantiek van het gotische genre. Lisa Frankenstein doet daarin denken aan klassiekers als Edward Scissorhands en Beetlejuice. Lisa's relatie met de tot leven gewekte jongen is zowel ontroerend als macaber. De film balanceert voortdurend tussen het sentimentele en het bizarre. En hoewel het verhaal soms voorspelbaar is, weet het de aandacht vast te houden dankzij de charmante chemie tussen de hoofdrolspelers.
Terwijl Lisa's relatie met de Victoriaanse jongen de centrale verhaallijn vormt, is het Carla Gugino die als Janet, Lisa's stiefmoeder, de show steelt. Haar rol brengt een verfrissende laag humor. De passief-agressieve Janet, compleet met haar scherpe opmerkingen en obsessie voor kleine beeldjes, zorgt voor de perfecte balans tussen komedie en drama. Ze zorgt voor luchtige momenten in een film die anders te zwaar op de gotische thematiek zou leunen.
Joe Chrest speelt de rol van Lisa's ongeïnteresseerde vader, een rol die hij ook erg goed vervult in de hitserie Stranger Things. Hij mag zich ondertussen de belichaming van de typische jaren tachtig-vader noemen. Zijn personage biedt niet veel diepgang, maar versterkt wel de nostalgische sfeer en het gevoel van vervreemding dat Lisa ervaart.
Hoewel Lisa Frankenstein veel te bieden heeft op het gebied van sfeer en visuele flair, kent de film enkele narratieve gebreken. Het middenstuk zakt qua tempo in, met scènes die niet altijd duidelijk bijdragen aan de voortgang van het verhaal. Sommige gebeurtenissen blijven onverklaard en lijken meer op toevalligheden die het verhaal verder moeten helpen. Teveel uitdieping had de film te lang gemaakt, maar Williams heeft zich er toch net wat te makkelijk van afgemaakt.
De keuze om enkele bovennatuurlijke elementen losjes uit te werken, zal sommige kijkers frustreren. Het lijkt soms alsof de filmmakers meer gefocust waren op het esthetische plaatje en de humor, dan op een goede verhaallijn. Toch herpakt de film zich in de laatste twintig minuten, waarin de climax een sterk, en luguber, slotakkoord biedt.
Lisa Frankenstein is zeker geen perfecte film, maar weet zijn doel goed te bereiken: een vermakelijke combinatie van gotische romantiek en speelse jaren tachtig-nostalgie. De sterke acteerprestaties, vooral van Carla Gugino, en de charmante interactie tussen de hoofdrolspelers houden de film interessant, zelfs wanneer het verhaal wat lijkt te haperen. Het visuele ontwerp en de retro-elementen maken het een feest voor de liefhebbers van het decennium en voegen een frisse dynamiek toe aan een vaak somber genre. Ondanks de gebreken in tempo en plotontwikkeling blijft Lisa Frankenstein toch boeien door zijn stijl, humor en onverwachte wendingen.
Lisa Frankenstein is te zien bij SkyShowTime.
