"Christopher! Als je ooit weer 'ns seks wil hebben, probeer dan gewoon eens normaal te doen." Chris' broer Tom laat er geen onduidelijkheid over bestaan. Hij vindt zijn broertje soms een te grote autist om gezellig mee naar een feestje te gaan. Tijdens het telefoongesprek waarin Chris wordt herinnerd aan het feestje die avond, zie je hem intensief gefocust bouwen aan een modelvliegtuigje: een Junkers Ju-87B. Chris corrigeert Tom over de naam, en de plek in het eskadron waar het vliegtuig thuishoort. Intussen zie je een amorf figuurtje in Chris' hoofd - een soort grijs penisvormig blobje - de indrukken verwerken en zijn gedachten in de juiste banen leiden.
Het vormeloze verdeelstationnetje komt pas echt tot rust als Chris met Duitse duikbommenwerpers bezig is. Er is echter ook een buitenwereld, eentje die maar matig geïnteresseerd is in modelvliegtuigjes en vliegformaties. Je blijkt het op verjaardagen beter over andere dingen te kunnen hebben. Mind My Mind is geen subtiele, eindeloos genuanceerde weergave van autisme. Het is een animatie die je recht in het gezicht slaat met de ontoegankelijkheid van emoties in een sociale context. Het is een visueel scherpe bewerking van de overbelasting die daarmee gepaard kan gaan. En Chris is inderdaad een autist, ja, maar het figuurtje aan de knoppen zit werkelijk in ieders hoofd.
Als het lesboek daten door het poppetje wordt opengetrokken in voorbereiding op Chris' afspraakje met Gwen, en hij alleen de tip 'kom je hier vaker?' aantreft, blijkt autisme niets dan menselijk. Mind My Mind past Inside Out's uiterst inzichtelijke techniek nog inzichtelijker toe. Hij spitst haar toe op de meest menselijke casus die er is en weigert een blad voor de mond nemen; Chris is zelf immers ook niet verfijnd en aangepast. Na een half uurtje samen met Chris' figuratieve blobje, ben je voor minimaal nog een half uur weer vriendjes met dat in je eigen hoofd.
