Beautiful Boy brengt op nietsontziende wijze het effect van een verslaving op familie en omgeving in beeld. Met de enorme opiatencrisis die de Verenigde Staten teistert, zal Beautiful Boy over een zoon die verslaafd raakt aan de drugs inslaan als een bom. Beautiful Boy is gebaseerd op de memoires van vader en zoon David en Nic Sheff. De boeken van Nic gaan over de verslaving zelf, terwijl de boeken van zijn vader meer gaan over het effect wat deze verslaving op de rest van de familie heeft. Felix van Groeningen brengt deze twee perspectieven samen in Beautiful Boy, wat resulteert in een diep ontroerende film. Zelden werd het onderwerp van verslaving in een Amerikaanse film zo oprecht verteld zonder de verslaafde en de drugs volledig te demoniseren of juist te romantiseren.
David Sheff is een succesvol journalist die met zijn tweede vrouw en twee kinderen in een prachtig huis in een bosrijke omgeving woont. Nic woont hier ook en brengt het grootste gedeelte van zijn tijd in zijn kamer door. David is hopeloos wanneer zijn zoon een aantal dagen niet thuis is gekomen. Als Nic dan uiteindelijk toch thuis komt is het al snel duidelijk dat hij aan de drugs is. Al snel volgt de eerste keer dat Nic naar een afkickcentrum moet. Nic besluit na zijn eerste keer afkicken om te gaan studeren, maar hier heeft hij al snel een terugval. Wat volgt is een cyclus van herstel en terugval naar de drugs waar geen einde aan lijkt te komen. Deze cyclus is op een indrukwekkende wijze in beeld gebracht. Elke keer dat Nic weer naar de drugs grijpt doet je weer naar adem snakken. Beautiful Boy grijpt je bij de strot, geeft je een korte adempauze om vervolgens de grip om je nek alleen maar strakker te maken.
De Vlaamse regisseur Felix van Groeningen blijkt uitermate geschikt voor Hollywood met zijn eerste Engelstalige film. Met zijn eerdere films (Belgica en The Broken Circle Breakdown) liet hij al zien een getalenteerd regisseur te zijn. Voor zijn eerste Engelstalige film kon hij beschikken over twee topacteurs: Steve Carell en Timothée Chalamet. Chalamet, die eerder al geweldig was in Call Me by Your Name en Lady Bird, zet hier op fenomenale wijze Nic Sheff neer. Van de blije momenten tot aan de diepste dalen zet Chalamet de kleinste emoties perfect neer. Chalamet bewijst hiermee opnieuw dat hij een van de grootste talenten in Hollywood is. Ook Steve Carell speelt hier uitstekend als bezorgde vader die aan de verslaving van zijn zoon ten onder lijkt te gaan. De meest hartverscheurende scènes zijn dan ook de interacties tussen vader en zoon. Van Groeningen brengt het allerbeste in zijn acteurs naar boven. Het sterke van Beautiful Boy is dat het op geen enkel moment een moreel oordeel over de gebruiker en de drugs velt. In het verleden gebeurde dit veel in Amerikaanse films, maar in dit persoonlijke verhaal van de Sheffs weet Van Groeningen zich te onthouden van deze moraliteit.
Beautiful Boy zit vol rauwe emotie, maar vervalt op den duur in herhaling. Natuurlijk laat dit goed de verslavingscyclus zien, maar dat gaat wel ten koste van de rauwheid. De film verliest ook een deel van zijn kracht door het grote aantal flashbacks. Ondanks deze gebreken is dit een van de oprechtere films over verslaving uit de Verenigde Staten. Gezien de grote verslavingsepidemie die daar momenteel heerst, is dit zeker een film die veel impact gaat hebben en waar veel mensen zich in zullen herkennen. Door het uitstekende acteerwerk van Carell en Chalamet blijft Beautiful Boy tot het einde ontroeren. Ook loont het de moeite om bij de aftiteling nog te blijven zitten. Tijdens de aftiteling is het gedicht Let it Enfold You van Charles Bukowski te horen. De poëzie van Bukowski zorgt voor een prachtige coda bij deze ontroerende en oprechte film.
