Moet loyaliteit aan familie onvoorwaardelijk zijn of mogen er grenzen worden gesteld? Deze vraag zal bij Rikard niet eens in zijn hoofd opkomen; de familiebakkerij die hij runt is juist zo succesvol door het harde werk van generatie op generatie. Voor dochter Ditte ligt het minder eenvoudig. Ze zou in euforie moeten zijn na het nieuws dat er een carrière in New York voor haar klaar ligt, maar vrijwel meteen slaat de twijfel toe.
De jonge Deense staat namelijk voor een dubbel dilemma. Met het aannemen van de droombaan zou ze niet alleen haar zieke vader moeten achterlaten, maar ook haar pas ontdekte zwangerschap moeten afbreken. Het is nu eenmaal een carrière of een kind, vindt haar vriend. Als Rikard van zijn longkanker geneest, durft Ditte het aan: ze laat abortus plegen en staat op het punt naar de Big Apple te vertrekken. Maar dan slaat het noodlot toe. Artsen blijken bij Rikard een hersentumor over het hoofd te hebben gezien: hij is stervende.
In goede tijden was alles koek en ei, maar in kwade tijden is het allemaal opeens niet zo makkelijk meer. Rikards laatste wens is dat Ditte het bedrijf overneemt als hij sterft. Ze moet kiezen. Vanaf dan begint het steeds meer te rommelen binnen de familie waarin iedereen eerder zo warm en hecht met elkaar omging.
In A Family worden personages uit hun blije bestaan getrokken en gedwongen om slopende keuzes te maken. Het zou schrijnend drama op kunnen leveren, maar de uitwerking is jammer genoeg niet altijd even overtuigend. De sterk spelende acteurs, aangevoerd door Jesper Christensen als genegen en liefdevolle - maar net zo tirannieke - vader, worden slachtoffer van het scenario. Het duurt niet lang voordat de personages niets anders doen dan aan zichzelf denken. Onbegrijpelijk is dat niet, maar het vraagt veel van het inlevingsvermogen van de kijker. Bovendien weten de vragen die worden opgeroepen, over onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid binnen de familie, nooit echt te intrigeren.
Toch blijft de film overeind en daar heeft de cast een belangrijk aandeel in. Dat het scenario soms te ver doordraaft neemt niet weg dat er ook scènes zijn die een oprechte en tedere uitwerking hebben. Het uitgerekte moment waarop de familieleden wachten op Rikards laatste ademzucht is licht verontrustend, maar wordt door het ingetogen acteerwerk en de fraaie belichting een innemend schouwspel.
