in Featured
Het World Cinema Amsterdam festival ging gisteren van start met openingsfilm The Salesman van regisseur Asghar Farhadi, die enkele jaren terug met A Separation onder andere alle hoofdprijzen op het filmfestival van Berlijn en de Oscar voor beste buitenlandse film won. In de anderhalve week die daarop volgt zijn er films uit bijna alle werelddelen op het festival te zien, zoals de naam van het festival allicht doet vermoeden. Een uitgelezen kans om via artistieke lens te zien wat er zoal in de wereld speelt, terwijl je in de bioscoop ook nog een lekker en toepasselijk hapje kunt eten.
In totaal draaien er films uit twintig verschillende landen, uit Zuid-Amerika, Afrika, Europa, het Midden-Oosten en Azië. Daarnaast zijn er zoals elk jaar een aantal speciale programma's waarin de arthouse cinema van specifiek landen centraal staan. Dit keer zijn dat Cinema Turkey Now! en GO CUBA!. Cinema Turkey Now! biedt een blik op wat de Turkse cinema allemaal in huis heeft tegenwoordig, naast al bekende namen als Nuri Bilge Ceylan en Semih Kaplanoglu, met speelfilms, documentaires en shorts. GO CUBA! is een project dat World Cinema Amsterdam in 2015 begon samen met het Ministerie van Buitenlandse Zaken om Cubaans filmtalent een kans te geven. De eerste lichting is nu binnen.
De World Cinema Awards
Er is ook een officiële competitie op het festival, met twee prijzen. Een driekoppige jury reikt op zaterdag 27 augustus de World Cinema Jury Award uit, ter waarde van 5.000,- en twee dagen later volgt de publieksprijs, de World Cinema Audience Award, waar een zelfde bedrag aan verbonden zit. Iranese openingsfilm The Salesman opent ook de competitie. Alle werelddelen zijn vertegenwoordigd, met naast onder andere Neruda van Pablo Larrain (NO) uit Chili, The Bacchus Lady uit Zuid-Korea en Aquarius van Kleber Mendonça Filho (Neighboring Sounds)uit Brazilië.
Màe só há uma (Don't Call Me Son) van Anna Muylaert (aanwezig op het festival) is eveneens afkomstig uit het land waar nu de Olympische Spelen plaatsvinden. Vorig jaar won Muylaert nog de World Cinema Audience Award met Que horas ela volta?, nu keert ze alweer terug met haar nieuwste drama dat wederom om familie en ouder-kind relaties draait. De 17-jarige Pierre denkt net een beetje zichzelf te ontdekken en seksueel te experimenteren met zowel meisjes als jongens, als zijn wereld op de kop wordt gezet: zijn moeder blijkt hem als baby uit het ziekenhuis gestolen te hebben. Zij moet naar de gevangenis en hij moet naar zijn 'echte' ouders, die hem Felipe hadden genoemd. Een identiteitscrisis is het gevolg in dit boeiende drama met een hele sterke slotscène.
Culturele strijd
De relatie en strijd tussen verschillende culturen, met een dominante, bovenliggende partij en een underdog, is een terugkerend thema op het World Cinema Amsterdam. Van de Haagse Bas Ackerman is Welcome to the Smiling Coast te zien, waarin Gambiaanse jongemannen voor hun levensonderhoud in de behoeftes van westerse toeristen voorzien. De ontheemding van de Koerden wordt zichtbaar gemaakt in Where Is Kurdistan van de Afghaans-Nederlandse Aboozar Amini. En in Ten Years projecteren vijf Hongkongse regisseurs in vijf shorts achter elkaar hun sombere toekomstvisie op de verdrijving van Hongkongse cultuur en identiteit door die van het Chinese vasteland, over tien jaar. Daar waren ze in Beijing bepaald niet blij mee.
Vooral niet met Extras, de eerste short waarin de Chinese overheid gangsters inhuurt om terroristische aanslag te plegen, om zo politieke steun te winnen voor een strengere veiligheidswet die China meer bevoegdheden te geven in Hongkong. Cynisch en meteen spannend. Local Egg draait ook om nare overheidsinmenging, maar dan in de vorm van kinderen in kleine communisten-uniformen, die overal in de stad overtredingen van vreemde Chinese regels noteren. Waarbij ze het jonge zoontje van een groenteboer, die volgens hen in overtreding is, tegen hem opzetten en zo oude tijden van totalitaire angst doen herleven.
Minder naargeestig maar even veelzeggend is Dialect, waarin een taxichauffeur Mandarijn moet leren omdat zijn klandizie steeds meer uit Chinese toeristen en migranten bestaat (in Hongkong wordt nu nog overwegend Kantonees gesproken). De twee andere shorts zijn minder sterk, maar over het geheel genomen is Ten Years een zorgwekkende waarschuwing voor de nabije toekomst.
World Cinema Open Air: gratis openlucht voorstellingen
Openlucht voorstellingen in de warme zomer zijn sinds de eerste editie van het festival een vast, succesvol onderdeel geweest. Dit jaar zijn er weer vier nieuwe (debuut)films in de openlucht bioscoop op het festival te zien, waaronder het innemende, Indiase The New Classmate van Ashwiny Iyer Tiwari. Een echte Hindi indie, oftewel "Hindie", waarin arme moeder Chanda uiteraard het beste wil voor haar dochter Appu.
Maar Appu heeft geen dromen of ambities en wil liever tv-kijken en later net als haar moeder dienstmeid worden, in plaats van hard te werken op school. Om haar aan te sporen besluit Chanda, die zelf niet genoeg geschoold is om haar dochter met huiswerk te kunnen helpen, om in dezelfde klas als Appu te gaan zitten en van de tentamens een competitie te maken. Ontroerend en af en toe heel grappig, vooral in het klaslokaal, niet in de laatste plaats dankzij een opmerkelijke leraar. Een tikkeltje te schattig af en toe misschien, maar wel vaak zeer mooi gefilmd. Vooral de nachtelijke scènes met fijn, zacht geel licht zullen mooi uitkomen in de openlucht bioscoop.
Het World Cinema Amsterdam filmfestival vindt plaats van 18 tot en met 27 augustus in Amsterdam. De films worden vertoond in Rialto, De Balie, Het Marie Heinekenplein en de VU Campus. Meer informatie kun je vinden op de website van het festival. Klik hier voor het volledige filmprogramma.
In totaal draaien er films uit twintig verschillende landen, uit Zuid-Amerika, Afrika, Europa, het Midden-Oosten en Azië. Daarnaast zijn er zoals elk jaar een aantal speciale programma's waarin de arthouse cinema van specifiek landen centraal staan. Dit keer zijn dat Cinema Turkey Now! en GO CUBA!. Cinema Turkey Now! biedt een blik op wat de Turkse cinema allemaal in huis heeft tegenwoordig, naast al bekende namen als Nuri Bilge Ceylan en Semih Kaplanoglu, met speelfilms, documentaires en shorts. GO CUBA! is een project dat World Cinema Amsterdam in 2015 begon samen met het Ministerie van Buitenlandse Zaken om Cubaans filmtalent een kans te geven. De eerste lichting is nu binnen.
De World Cinema Awards
Er is ook een officiële competitie op het festival, met twee prijzen. Een driekoppige jury reikt op zaterdag 27 augustus de World Cinema Jury Award uit, ter waarde van 5.000,- en twee dagen later volgt de publieksprijs, de World Cinema Audience Award, waar een zelfde bedrag aan verbonden zit. Iranese openingsfilm The Salesman opent ook de competitie. Alle werelddelen zijn vertegenwoordigd, met naast onder andere Neruda van Pablo Larrain (NO) uit Chili, The Bacchus Lady uit Zuid-Korea en Aquarius van Kleber Mendonça Filho (Neighboring Sounds)uit Brazilië.
Màe só há uma (Don't Call Me Son) van Anna Muylaert (aanwezig op het festival) is eveneens afkomstig uit het land waar nu de Olympische Spelen plaatsvinden. Vorig jaar won Muylaert nog de World Cinema Audience Award met Que horas ela volta?, nu keert ze alweer terug met haar nieuwste drama dat wederom om familie en ouder-kind relaties draait. De 17-jarige Pierre denkt net een beetje zichzelf te ontdekken en seksueel te experimenteren met zowel meisjes als jongens, als zijn wereld op de kop wordt gezet: zijn moeder blijkt hem als baby uit het ziekenhuis gestolen te hebben. Zij moet naar de gevangenis en hij moet naar zijn 'echte' ouders, die hem Felipe hadden genoemd. Een identiteitscrisis is het gevolg in dit boeiende drama met een hele sterke slotscène.
Culturele strijd
De relatie en strijd tussen verschillende culturen, met een dominante, bovenliggende partij en een underdog, is een terugkerend thema op het World Cinema Amsterdam. Van de Haagse Bas Ackerman is Welcome to the Smiling Coast te zien, waarin Gambiaanse jongemannen voor hun levensonderhoud in de behoeftes van westerse toeristen voorzien. De ontheemding van de Koerden wordt zichtbaar gemaakt in Where Is Kurdistan van de Afghaans-Nederlandse Aboozar Amini. En in Ten Years projecteren vijf Hongkongse regisseurs in vijf shorts achter elkaar hun sombere toekomstvisie op de verdrijving van Hongkongse cultuur en identiteit door die van het Chinese vasteland, over tien jaar. Daar waren ze in Beijing bepaald niet blij mee.
Vooral niet met Extras, de eerste short waarin de Chinese overheid gangsters inhuurt om terroristische aanslag te plegen, om zo politieke steun te winnen voor een strengere veiligheidswet die China meer bevoegdheden te geven in Hongkong. Cynisch en meteen spannend. Local Egg draait ook om nare overheidsinmenging, maar dan in de vorm van kinderen in kleine communisten-uniformen, die overal in de stad overtredingen van vreemde Chinese regels noteren. Waarbij ze het jonge zoontje van een groenteboer, die volgens hen in overtreding is, tegen hem opzetten en zo oude tijden van totalitaire angst doen herleven.
Minder naargeestig maar even veelzeggend is Dialect, waarin een taxichauffeur Mandarijn moet leren omdat zijn klandizie steeds meer uit Chinese toeristen en migranten bestaat (in Hongkong wordt nu nog overwegend Kantonees gesproken). De twee andere shorts zijn minder sterk, maar over het geheel genomen is Ten Years een zorgwekkende waarschuwing voor de nabije toekomst.
World Cinema Open Air: gratis openlucht voorstellingen
Openlucht voorstellingen in de warme zomer zijn sinds de eerste editie van het festival een vast, succesvol onderdeel geweest. Dit jaar zijn er weer vier nieuwe (debuut)films in de openlucht bioscoop op het festival te zien, waaronder het innemende, Indiase The New Classmate van Ashwiny Iyer Tiwari. Een echte Hindi indie, oftewel "Hindie", waarin arme moeder Chanda uiteraard het beste wil voor haar dochter Appu.
Maar Appu heeft geen dromen of ambities en wil liever tv-kijken en later net als haar moeder dienstmeid worden, in plaats van hard te werken op school. Om haar aan te sporen besluit Chanda, die zelf niet genoeg geschoold is om haar dochter met huiswerk te kunnen helpen, om in dezelfde klas als Appu te gaan zitten en van de tentamens een competitie te maken. Ontroerend en af en toe heel grappig, vooral in het klaslokaal, niet in de laatste plaats dankzij een opmerkelijke leraar. Een tikkeltje te schattig af en toe misschien, maar wel vaak zeer mooi gefilmd. Vooral de nachtelijke scènes met fijn, zacht geel licht zullen mooi uitkomen in de openlucht bioscoop.
Het World Cinema Amsterdam filmfestival vindt plaats van 18 tot en met 27 augustus in Amsterdam. De films worden vertoond in Rialto, De Balie, Het Marie Heinekenplein en de VU Campus. Meer informatie kun je vinden op de website van het festival. Klik hier voor het volledige filmprogramma.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar redacteuren.
