Het mag dan precies dertig jaar geleden zijn dat Philip K. Dick het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde, zijn werk is nog steeds springlevend. De boeken en korte verhalen van de Amerikaanse schrijver beschrijven een toekomstbeeld dat in sommige gevallen angstvallig dicht de werkelijkheid nadert. Dicks werk vormde de inspiratie voor geslaagde verfilmingen als Ridley Scotts Blade Runner en Steven Spielbergs Minority Report. En Total Recall van onze eigen Paul Verhoeven niet te vergeten. Het vooruitzicht van een remake hiervan hakt flink in op je jeugdsentiment, al kunnen we het beter een nieuwe vrije verfilming van Dicks korte verhaal We Can Remember It For You Wholesale noemen. Die benadering tempert een mogelijke teleurstelling en voorkomt een minutieuze vergelijking met de klassieker uit 1990.
Om maar gelijk van dat laatste af te zijn: Verhoeven baseerde zijn verfilming slechts losjes op het werk van Dick en hetzelfde gaat op voor Len Wiseman die nu aan het roer staat. Wisemans opzet is zelfs een tikkeltje complexer en vooral politieker. Een snoepreisje naar Mars zit er voor Douglas Quaid, dit keer vertolkt door Colin Farrell, bijvoorbeeld niet in. Wiseman gooit het over een andere boeg door ons een wereld voor te schotelen die in twee rivaliserende kampen is verdeeld. De aarde is na een verwoestende wereldoorlog haast onleefbaar geworden en de bewoonbare wereld bestaat enkel nog uit de United Federation of Britain (UFB) en The Colony, dat zich op het Australische eiland bevindt. De harde werkers bevinden zich op deze laatste plek en forenzen dagelijks met een enorme lift, The Fall, die zich dwars door de kern van de aarde boort. Kanselier Cohaagen, die zetelt in de UFB, heeft achterbakse plannetjes met The Colony, maar wordt hierbij tegengewerkt door een ondergrondse verzetsorganisatie.
Dit zijn de turbulente omstandigheden waarin fabriekswerker Douglas en zijn vrouw Lori het moeten zien te rooien. The Colony waarin ze wonen is smerig, overbevolkt en armoedig. Als Douglas een promotie op zijn werk aan zijn neus voorbij ziet gaan zoekt hij ontspanning door de diensten van Rekall af te nemen. Dit bedrijf biedt zijn klanten de gelegenheid om de sleur van alledag te vergeten door kunstmatige herinneringen in te planten. Een heldhaftig fictief leven als geheimagent lijkt Douglas wel wat. De sessie bij Rekall loopt echt volledig uit de hand wanneer de ruimte wordt bestormd en Douglas onder vuur wordt genomen. De fabriekswerker legt zijn belagers om en begint een vluchtactie die de motor van Total Recall anno 2012 vormt. Het draait allemaal om de vraag wie Douglas nu eigenlijk is en wie hij wel of niet kan vertrouwen. De volhardende dames in zijn dubbelleven spelen hierbij een grote rol.
De vergelijkingen met Verhoevens versie zijn misschien wat afgezaagd, omdat het immers een nieuwe verfilming van Dicks verhaal betreft, maar de subtiele knipogen naar Wisemans voorganger zijn juist weer uitermate charmant. De Underworld-regisseur roept echter ook parallellen op met heel veel andere genregenoten, wat een kwalijke zaak is. Wisemans Dick-verfilming schurkt namelijk aan tegen titels als Minority Report, The Fifth Element en The Bourne Identity. Dit is dan ook meteen het grootste probleem waar de filmmaker tegen opbokst. Deze Total Recall heeft te weinig eigen smoel en werkt vooral op het plotmatige vlak veel ideeën uit die we al lang en breed elders voorbij hebben zien komen.
De politieke draai die de scenaristen aan het verhaal hebben gegeven zorgt voor een solide fundament, maar maakt de zaak ook nodeloos ingewikkeld. Als Douglas na veel rennen, duiken, ontsnappen en vluchten eindelijk in de gaten heeft wie hij is en wat zijn missie moet zijn, belandt hij bij rebellenleider Matthias. Deze scène, waarin Bill Nighy veel te kort aan het werk wordt gezet, wordt in rap tempo afgeraffeld om vervolgens plaats te maken voor nog meer actie. Het is illustratief voor Wisemans constante afweging of nou het verhaal of de actie de boventoon moet voeren.
Van de personage-invulling moet Total Recall het niet echt hebben. Vooral de dames Beckinsale (het liefje van de regisseur) en Biel hebben te kampen met onoverkomelijke beperkingen binnen hun rollen. Het lijstje aan tekortkomingen wordt gelukkig aardig gecompenseerd door de schitterende art direction en Wisemans oog voor wervelende actie en visueel spektakel. Het eerste reisje met The Fall dat de kijker samen met Douglas maakt, vormt een hoogtepunt, alsmede een sensationele auto- en liftachtervolging in drie dimensies. Wiseman en zijn specialeffectsploeg hebben veel diepte en vaart in de actiescènes gestopt, waardoor een 3D-brilletje nu eens geen overbodige luxe zou zijn geweest. Onder de streep scoort Total Recall net een voldoende. Het twee uur klokkende adrenalineshot is namelijk heerlijk popcornvermaak.
