De Canadese filmmaker Kim Nguyen werkte ruim tien jaar geleden aan zijn speelfilmdebuut toen hij op een morgen zijn computer opstartte om het nieuws door te nemen. Zijn aandacht werd gevangen door een verhaal over twee puberende tweelingbroers die het leven van volwassenen leidden. Niet alleen waren de jongens kettingrokers, ze maakten ook deel uit van een rebellengroep waarbinnen ze aanbeden werden en als spiritueel en strategisch baken dienden. Nguyen kon het verhaal niet meer loslaten en begon zich in de wereld van de kindsoldaten te verdiepen. Zijn onderzoek vormt de basis van het indringende Rebelle.
Nguyen schoot zijn schrijnende drama in en rond Kinshasa, de hoofdstad van Democratische Republiek Congo. Of het levensverhaal en de strijd van de twaalfjarige Komona zich ook dit dat land afspeelt wordt niet duidelijk, maar haar situatie geeft een gezicht aan de vele anonieme Afrikaanse lotgenoten. Het meisje richt het woord tot haar ongeboren kind. Of deze er ooit zal komen zal alleen duidelijk worden als we doorkijken. Het dorpje waarin Komona leeft wordt op een gitzwarte dag door rebellen aangevallen en geplunderd. Ze brengt het er levend van af in het bloedbad dat de opstandelingen aanrichten. Ze krijgt echter een geweer in haar handen geduwd en wordt gedwongen om haar eigen ouders neer te schieten. Het leven en onschuld van de puber zijn in één klap verwoest. Komona wordt meegenomen door de rebellen en leert een albinojongen met de bijnaam Magician kennen.
We hebben Komona nog nauwelijks leren kennen of ze wordt al door haar ontvoerders voor haar gruwelijke eerste test gesteld. Nguyen filmt dicht op de huid en lijkt uit een sterke beschermingsdrang of onaflatende fascinatie het jonge meisje geen moment uit het oog te willen verliezen. Het knappe aan Rebelle is dat Nguyen niet op de sensatie van de brute openingsscène teert, maar een veelzijdig en genuanceerd portret van een kindsoldaat weet neer te zetten. Net als de jongens in het verhaal dat de filmmaker ooit inspireerde heeft Komona iets bijzonders dat zowel haar ondergang als haar redding kan betekenen. Als ze drinkt van het sap van een mysterieuze boom kan ze dode zielen zien. Ze komt hiermee in een voorkeurspositie en mag zelfs de leider van de rebellen ontmoeten.
Het leven binnen de rebellengroep is hard en meedogenloos. De strijders moeten zien te overleven in de jungle. Hun successen worden gevierd door hun machinegeweren in de lucht leeg te schieten. Als vermaak maar misschien ook ter inspiratie kijken ze naar slechte actiefilms uit Hollywood. Het lijken clichés, maar Nguyen verdringt al het uiterlijke vertoon van de rebellengroep naar de achtergrond door juist de focus te richten op een meisje dat wordt gedwongen in onverantwoord tempo volwassen te worden. Nguyen weet emotie en gevoel mee te geven aan alle wreedheden waarmee het nieuwe leven van Komona vergeven is. In stevige korte scènes wordt eveneens duidelijk dat er niet met het introverte meisje te sollen valt. Het is een razend knappe acteerprestatie van de debuterende Rachel Mwanza die met haar hoofdrol een Zilveren Beer in Berlijn won.
Rebelle laat themas als (valse) verwachtingen, overlevingsdrang en hoop op een indrukwekkende wijze samenvloeien. Er is zelfs ruimte voor de liefde. Als Komona en Magician weten te ontsnappen wanen ze zich slechts even veilig. Alsof het leven ze niet al genoeg klappen heeft uitgedeeld. Juist door de geografische locatie van het strijdtoneel te anonimiseren en dit steeds meer naar de achtergrond te verdringen weet Nguyen zijn intense drama universeler te maken. De filmmaker dweept niet met de tragiek van zijn hoofdpersoon en laat door haar krachtige natuur geen ruimte voor medelijden. Er is slechts plaats voor bewondering. Uiteindelijk is het Komona zelf die bepaalt hoe haar toekomst eruit ziet en hoe ze de demonen uit het verleden verslaat. Dat is pas girl power!
