Roman Polanski's Chinatown is voor veel mensen het voorbeeld van een perfecte film. Vaak wordt getracht om deze klassieker na te bootsen, overigens met weinig succes. Dit jaar is Broken City de film die dat probeert te doen, en daarin eveneens flink onderuit gaat.
Broken City begint met een rechtszaak waarin privédetective Billy Taggart wordt aangeklaagd voor moord. Nicholas Hostetler, de burgemeester van New York, zorgt dat hij vrijkomt door bewijs weg te moffelen en een getuige te weerhouden zijn zegje te doen. Billy is immers een held aangezien het slachtoffer een verkrachter was. De burgemeester is zich er goed van bewust dat het een verkiezingsjaar is en doet alles om de kiezers op zijn hand te houden. Na zijn vrijlating gaat Billy weer aan de slag en belt nota bene de burgemeester hem op voor een klus. Hostetler vermoedt namelijk dat zijn vrouw vreemdgaat en wil er het fijne van weten. Billy komt er inderdaad achter dat de first lady of New York een geheime relatie heeft, waarna hijzelf verstrikt raakt in allerlei politieke intriges.
Het eerste wat opvalt, is de geweldige cast die ze voor deze film bijeen hebben weten te brengen. Wahlberg doet zijn tough guy-routine perfect. Het is weliswaar een kopie van zijn rol in Shooter en Contraband, maar waarom iets veranderen dat werkt? Crowe is eveneens goed op dreef. Hij geniet zichtbaar van zijn rol als hufterige politicus, die alleen aan zichzelf denkt. De beste momenten vormen de ijzige scènes tussen Crowe en Catherine Zeta-Jones, die zijn echtgenote speelt. Hun haat voor elkaar druipt van het doek af en het is eigenlijk jammer dat ze weinig screentijd samen krijgen. Zeta-Jones komt verder vrij weinig in beeld, waardoor het haar zoveelste kleine rol is in een grote productie. Hoe bekend ze ook is, heel veel (grote) rollen heeft ze in de laatste jaren niet gespeeld. Dat moet een bewuste keuze zijn. Getrouwd met Michael Douglas hoeft ze het voor de centen niet te doen en aan haar leeftijd kan het niet liggen. De tijd lijkt namelijk stil te zijn gestaan bij Zeta-Jones. Ze is in Broken City nog even beeldschoon als toen ze tien jaar terug haar Oscar won.
De andere rollen worden eveneens door bekende namen ingevuld. Zo komt Barry Pepper voorbij, evenals de consistent goede Jeffrey Wright. Toch is Broken City, ondanks de fantastische cast, geen topfilm geworden. Het verhaal is gewoon niet boeiend genoeg. Het is duidelijk dat Hughes en scenarioschrijver Brian Tucker hebben geprobeerd er een hedendaags Chinatown van te maken, maar dat niveau wordt nergens gehaald. Soms lijkt het plot te ingewikkeld te worden, om vervolgens weer te simpel te zijn. Regisseur Hughes heeft dat nog getracht te verbloemen met een achtervolging en mooie beelden van Manhattan, maar dat is niet gelukt. Toch is hij voor een middenmoter best aardig. Maar voor een film met zoveel goede acteurs, is het eindresultaat te doorsnee.
