Een van de grote verrassingen van het filmfestival van Venetië van 2014 was het coming-of-ageverhaal Theeb. Terwijl de aandacht vooraf gevestigd was op de grote productie The Cut, dat zich afspeelde gedurende de Eerste Wereldoorlog in het Ottomaanse Armenië, was het juist de kleinere film over een soortgelijke tijd en regio Theeb, die indruk maakte op de critici. De debuutfilm van Naji Abu Nowar kreeg er de prijs voor beste regie in de sectie Horizon, iets wat nog indrukwekkender is gezien het feit hij voor deze productie voornamelijk werkte met niet-professionele acteurs.
Centraal staat het jongetje Theeb, het Arabische woord voor wolf. Hij is de zoon van het hoofd van een nomadenstam die in de woestijn leeft. Het is 1916 en de Eerste Wereldoorlog is in volle gang, alleen daar merkt het jochie niks van. Maar dan staan er op een dag ineens een Engelse soldaat en zijn Arabische begeleider voor zijn tent. De Engelsman heeft een gids nodig om zijn leger te bereiken, maar kent de weg niet in de woestijn. Hij heeft de hulp nodig van de nomadenstam en deze moet wel ja zeggen, omdat ze als erecode hebben nooit iets te weigeren aan gasten. Het is aan Theebs oudere broer de taak om met de Engelsman en zijn begeleider mee te gaan. Theeb ziet ze per kameel vertrekken en besluit hun spoor te volgen. Als hij 's avonds hun eerste kamp voor de nacht bereikt, zit er voor Theebs broer niks anders op dan zijn broertje mee op sleeptouw te nemen.
Een van de mooie dingen aan Theeb is de integere en rustige wijze waarop het verhaal wordt verteld en het naturelle spel van de acteurs. Het feit dat Abu Nowar koos voor met name lokale bevolking om de rollen te vervullen, werkt perfect. Daarnaast speelt het landschap van Jordanië, waar de film werd opgenomen, een grote rol. De onherbergzaamheid wordt door de brede shots goed weergegeven, wat de sfeer van de film versterkt. Maar Abu Nowar weet naast de weelderige cinematografie ook het persoonlijke verhaal van Theeb over te brengen, onder meer door met de camera dichtbij en vanuit het oogpunt van de jongen te filmen. Als kijker word je hierdoor niet alleen in zijn wereld, maar ook in zijn beleving gezogen.
Het mooie geluid draagt hier eveneens aan bij. Muziek en omgevingsgeluiden lopen prachtig in elkaar over, waardoor de film het gevoel van de grote avonturenfilms als Lawrence of Arabia weet te evenaren. Ook weet Abu Nowar clichés uit de weg te gaan en zorgen de verschillende onverwachte plotwendingen ervoor dat de spanning er tot het einde toe in blijft zitten. Theeb is door al deze elementen een film zoals er maar weinig gemaakt worden; vol ouderwetse spanning en een hoog cinematografisch gehalte. Hierdoor is dit bij uitstek een film die alleen in de bioscoop volledig tot zijn recht komt. Het acteurtje dat Theeb speelt, ging na afloop weer terug naar zijn bedoeïenenstam, maar hopelijk gaan we nog veel meer werk zien van Abu Nowar.
Lees ook het interview met regisseur Naji Abu Nowar en hoofdrolspeler Jack Fox.
