Regie: Kay Cannon | Scenario: Kay Cannon | Cast: Camila Cabello (Cinderella), Nicholas Galitzine (Prince Robert), Idina Menzel (Vivian), Billy Porter (Fab G), James Corden (James), Pierce Brosnan (King Rowan), Minnie Driver (Queen Beatrice), Tallulah Greive (Princess Gwen), e.a. | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2021

Assepoester als feministisch boegbeeld. Het was lang ondenkbaar. Een zachtaardig meisje dat maar passief loopt te wachten tot haar prins op het witte paard haar vindt, is niet het beeld dat veel ouders hun kinderen tegenwoordig willen meegeven. Hoog tijd voor een meer eigentijdse vertelling van het sprookje. Deze nieuwe Cinderella, waarmee popzangeres Camila Cabello haar grootse entree in de filmwereld maakt, komt een heel eind.

Het sprookje van Assepoester is intussen al duizenden keren verteld. In deze moderne vertelling, naar een idee van talkshowhost James Corden, trekt Cinderella zich het liefst terug in haar kelder waar ze de mooiste jurken maakt. Verkopen mag ze die niet, want dat doen vrouwen niet. Verouderde rolopvattingen weten haar echter niet te stoppen, daarvoor is haar drang naar onafhankelijkheid te groot. Ze wil haar eigen dromen realiseren, weg van haar stiefmoeder en dier dochters.

Cabello zet deze eigentijdse Cinderella op charmante wijze neer. Hoewel deze jukeboxmusical met muziek van Madonna tot Queen (niet altijd even sterk gekozen) een niet al te grote uitdaging voor haar moet zijn geweest, weet ze net als haar personage duidelijk te maken meer in haar mars te hebben. Niet voor niets trekt haar Cinderella de aandacht van prins Robert, de beoogde troonopvolger die op zijn beurt steeds meer moeite krijgt met zijn adellijke komaf. En dan wordt hij uitgerekend verliefd op iemand die zich niet snel zal in het strakke korset van het koningsvrouwleven laat snoeren.

Het is zonde dat regisseur Kay Cannon niet zo'n overtuigend visitekaartje aflevert. De vele muzikale uitbarstingen in de film brengt ze weliswaar vlot en sprankelend in beeld (een kunstje dat ze moet hebben afgekeken in haar tijd als schrijfster van de Pitch Perfect-films), maar veel andere momenten voelen minder geïnspireerd en persoonlijk. Ook visueel is Cinderella minder fijn geslepen dan de glazen muiltjes van de prinses naar wie de film vernoemd is. De effecten kunnen een make-over van toverfee Fab G (een kort maar krachtig optreden van Billy Porter) gebruiken, de decors ogen te theatraal. De kostuums daarentegen zijn prima, maar niet verbluffend.

Cannon heeft dan weer wel vakkundig de naadjes weggewerkt van de gedateerde moraal die in veel Cinderella-verhalen zit verweven en vervangen door een rode draad over de positie van vrouwen. De heldin verandert de mensen om haar heen door ze een nieuw perspectief te bieden. Deze welkome feministische boodschap klinkt op de juiste momenten door, maar had hier en daar sterker doorgetrokken mogen worden. Dat kan eveneens gezegd worden van de originaliteit waarmee de makers het verhaal en de wendingen hebben benaderd. Zeker richting het einde verzandt het allemaal iets te veel in klassieke patronen en zoetsappigheid.

Sony besloot deze film vanwege de minder sprookjesachtige omstandigheden in de echte wereld te verkopen aan Amazon. Een verstandige zet, want daarmee is hij ongetwijfeld een langer en gelukkiger leven toebedeeld. Cinderella schreeuwt in alles streaming. Met een extra vleugje magie en aandacht had hij nog betovender kunnen zijn, maar een vermakelijke musicalfilm is hij zeker. Zelfs als de betovering om klokslag twaalf uur wordt verbroken.

Cinderella is te zien bij Amazon Prime Video.