De welbekende Engelstalige uitdrukking "if you can't stand the heat, get out of the kitchen" wordt toegeschreven aan Harry S. Truman. De Amerikaanse president deed de uitspraak in de oorlogsjaren in een kranteninterview. De quote wordt ook vaak ingekort tot "stay out of the kitchen". Hoe de uitdrukking ook mag worden gebruikt: het is duidelijk dat je behoorlijk stressbestendig moet zijn om in een professionele keuken te werken.
Of je nu de chef, de sous-chef of het keukenhulpje bent dat enkel de groenten snijdt: het vergt flink wat uithoudingsvermogen en vakmanschap. Helemaal hectisch wordt het als je vanuit het niets een nieuw restaurant wil openen. De ambitieuze en opvallend genoeg naamloze chef in de psychologisch- en bovennatuurlijke horrorthriller House of Spoils had beter een andere baan, of eigenlijk een andere keuken kunnen kiezen.
Het lijkt erop dat ze de tijds- en werkdruk in de keuken nog prima aankan. Haar vermogen om als sous-chef het hoofd koel en de pannen warm te houden leidt ertoe dat ze gewaardeerd wordt door topchef Marcello. Haar ambities en tomeloze inzet beslissen dat ze het prima alleen af kan. Dus zegt ze haar baan op om haar eigen keuken te runnen.
De vooruitzichten zijn veelbelovend. De bevriende restaurateur Andres die de zaak opstart heeft alle vertrouwen in haar. Er is een geldschieter, vakgenoten die het de chef helemaal zien doen en er is een afgelegen enigszins aftands pand gevonden waar het allemaal moet gaan gebeuren. Toch lijkt het allemaal al snel op een fiasco uit te lopen.
De chef-kok moet met veel moeite het ongedierte en schimmels haar keuken uitslaan en de eerste proeverij levert niet alleen logistieke problemen maar bovenal desastreuze reacties op van een culinair criticus. Bovendien blijkt de aangenomen sous-chef Lucia te hebben gejokt over haar cv.
Het door regieduo Bridget Savage Cole en Danielle Krudy (wier namen zelfs klinken als voedingsmiddelen) geschreven horrorwerkje is afkomstig uit de befaamde Blumhousestal. Het tweetal zet een vastberaden vakchef neer die zich niet door een eerste tegenslag meteen het veld uit laat slaan. Dit alles is de verdienste van de krachtig aanwezige Ariana DeBose, die haast elke scène naar zich toetrekt.
Een wat vage proloog met daarin een dubieus ritueel doet ons enigszins vermoeden waar het verhaal op uit zou kunnen draaien. Desondanks houden Cole en Krudy hun aanpak lang onbestemd en onbepaald. Zit het oponthoud allemaal in het hoofd van de chef? En wat is de rol van de vorige eigenaar van het pand en de doorgedraaide voorganger van de chef? Om maar in de thematiek te blijven: de ingrediënten worden keurig geïntroduceerd en de gangen netjes achter elkaar opgediend.
Helemaal een andere wending krijgt het verhaal wanneer de chef een bijzonder ontdekking doet waarmee ze een mogelijk ontslag zou kunnen afwenden. Het resulteert in blubberige onooglijke goedjes die kennelijk wel een ware traktatie voor de smaakpapillen vormen. Het is een heerlijke constatering dat het onduidelijk is waar het regie- annex schrijverskoppel nou precies naar toewerkt.
Dit alles wordt gegarneerd met een beeldige cinematografie. Toch blijkt dit alles niet goed genoeg, want een aantal vreemde plotkeuzes en -wendingen brengen House of Spoils toch te veel in het reguliere horrorgenre. Dit wordt met name duidelijk wanneer de chef waar het allemaal om draait compleet geïsoleerd wordt. De eens zo krachtige DeBose weet door het instortende schrijfwerk het alleen niet meer te rooien.
House of Spoils werkt op smakelijke wijze in op de verschillende zintuigen en kauwt niet alles voor. Maar echt spannend of eng wil het niet worden. Ook zijn de clichés van heksachtige figuren een zwaktebod. Het was beter geweest wanneer de makers zich hadden uitgesproken voor of wel psychologische horror of wel bovennatuurlijke horror. De cocktail die ze hier serveren mengt niet lekker.
House of Spoils is te zien bij Prime Video.
