Sommigen zijn van mening dat het beter is als iets visueel verteld kan worden, zonder een woord dialoog, maar er bestaan prachtige manieren om in film iets verbaal over te brengen zonder dat het er dik bovenop ligt. Iets rechttoe rechtaan uitleggen is wel zwak. Technoboys trekt zich daar niets van aan en doet letterlijk dat. Het hele verleden van de Mexicaanse Technoboys wordt uitgelegd via een fictief nieuwsprogramma. Maar dat is niet het grootste minpunt.
Alan is het enige lid van de 90s-band Technoboys dat nog de kost verdient met optredens, alhoewel tegenwoordig voor grotendeels lege stoelen in winkelcentra. Zijn manager komt met een verrassing: het recht op de bandnaam was verlopen en is door hem opgekocht. Daarmee kan Alan dus de band weer vormen. Alleen doet hij dit stiekem puur om het hart van zijn grote liefde te veroveren, de zangeres Melena die is getrouwd met Technoboys' voormalige manager.
Het eerste halfuur van Technoboys voelt alsof de film is overgoten met een energydrankje. Het plot verloopt snel en wie te vaak met de ogen knippert mist misschien sommige beelden, zo vlot gaat de montage soms. Maar het mag, het is een stijlkeuze en die lijkt hier prima op z'n plek. Vooral in komedie kan traagheid juist een dooddoener zijn.
De eerste verzuring komt via een telefoontje van een van de ex-bandleden, die maakt veelvuldig gebruik van een homofobisch woord dat gewoon allang volledig uit de roulatie had gemoeten. Zowel de Nederlandse als Engelse ondertiteling gaan er in ieder geval gewoon in mee. En geheel voorspelbaar komt er een verklaring voor, maar dat maakt dit niet goed.
Het gaat helemaal de verkeerde kant op nadat de band weer bij elkaar is gekomen. Pas nu introduceert de film een surrealistisch element, dat onmogelijke dingen gewoon kunnen in deze wereld (waarna dit surrealisme meteen weer verdwijnt). Maar het is vooral het antiwoke-toontje dat de lol verpest. Of liever gezegd: dat verkeerde beeld dat mensen hebben bij het woord 'woke'.
De haters menen altijd dat het hebben van een beetje empathie, bekend zijn met natuurlijke biologie en niemand buitensluiten de definitie is van woke. Dat is het niet. Dat is gewoon een fatsoenlijk mens zijn. Ja, helaas doen films en series een te grote inhaalslag waardoor er op geforceerde wijze wederom een scheef beeld van de maatschappij wordt weergegeven. Maar is dat nou echt iets om boos over te worden?
Het plot van Technoboys slaat af van het pad van een band die na jaren weer bij elkaar komt. Onverwachts, maar het gekozen pad boeit niet zo en voelt een beetje wankel. Het gaat meer over Alans obsessie met zijn tegenstanders dan over hoe de band terug klimt naar succes. En terwijl hij daar mee bezig is worden diverse punten uit onze huidige cultuur op de hak genomen.
Eén van de bandleden is al sinds zijn, inmiddels haar, vertrek transgender. Nu wordt ze wel netjes bij haar nieuwe naam genoemd, maar haar aanwezigheid wordt in deze film gebruikt als iets om uit te lachen. Ineens komt Alans huidige manager, met wie hij al jaren bevriend is, ook uit de kast als transgender. De blanke Melena geeft zichzelf een kleurtje en noemt zichzelf een "getinte vrouw die gebukt gaat onder de onderdrukking van de witte mensen".
Er zitten nog steeds goeie grappen in Technoboys en de meeste acteurs voeren ze goed uit. Maar wat moet dit voorstellen? Is het kritiek op de maatschappij? Is het een verhaal over vriendschap? Is het een misdaadverhaal? Want ja, het plot slaat later wéér om na een groot incident op de weg. Dat tempo uit het begin zit er dan al lang niet meer in en de frequentie van grappen is afgenomen.
De film is tevens niet gemaakt met de internationale markt in gedachte. Er zitten opmerkingen in die als grap bedoeld zijn, maar iemand moet Mexicaans zijn om die te begrijpen. Kennelijk hanteert Melena ook straattaal, wat niet duidelijk wordt uit de ondertiteling. Het meeste is wel te volgen, maar er gaat het een en ander verloren.
Omdat dit natuurlijk geen film kan zijn die het laat bij "wat is dat wokegedoe toch stom" blijkt op het einde geheel voorspelbaar "dat wokegedoe is eigenlijk helemaal niet stom" een punt te zijn. Maar aangezien kort daarna de aftiteling verschijnt, voelt dat een beetje als een boodschap die tussen neus en lippen door op het laatste moment gehaast en zonder impact wordt uitgesproken.
Wat begint als een vlotte en lollige komedie die de verwachting schept dat die een lekker voorspelbaar verloop zal hebben, slaat na een half uur om naar een onevenwichtig rommeltje, met gezeik over iets dat vlak voor het einde ineens goedgepraat wordt. Technoboys mag misschien leuk gefilmd zijn en een goede cast hebben, bijna twee uur kijken naar dit grillige verloop is nogal een opgave.
Technoboys is te zien bij Netflix.
