Zo'n twintig jaar geleden begon er een stroming te ontstaan van indie-horror. Arthousefilms met een duister thema, zoals May en Teeth. Vaak kregen deze titels lovende recensies, maar uiteindelijk waren het niet meer dan goede films van gemiddeld niveau. Op den duur trapte de kijker er niet meer in en maakte het plaats voor horror met maatschappelijke kritiek, zoals Get Out. Toch is Birth/Rebirth weer zo'n type film, en wederom ook van degelijke doorsnee kwaliteit. Alleen geen schreeuwerige lof van recensenten, dus ook geen teleurstelling.
Celie is alleenstaande moeder en werkt als verpleegster in een ziekenhuis. Haar dochtertje sterft plots aan een ziekte en de lijkenschouwer op dezelfde werkplek geeft aan dat het lichaam is overgedragen. Dat blijkt onwaar te zijn, en Celie ontdekt al gauw dat de lijkenschouwer het lichaam mee naar huis heeft genomen voor een geheim experiment - een waar Celie blij mee is, maar wonderen komen niet zonder prijskaartje.
Frankenstein leerde ons al dat we overledenen niet terug moeten brengen, Pet Sematary leerde ons dat dat dubbel telt als het familieleden betreft. Maar het blijft natuurlijk een ideaal recept voor zowel horror als drama. Zonder dat het er te dik wordt opgelegd, wordt de band tussen Celie en haar dochtertje Lila mooi geïntroduceerd: zij is een moeder die te veel op haar telefoon zit, maar die ook meteen aan de kant doet wanneer dochter aangeeft aandacht te willen.
Het moment waarop Lila overlijdt is snel en (daardoor) pijnlijk. Het gaat van een gemist gesprek, naar het aantreffen van bloedvlekken in een lege woning, naar het slechte nieuws al hebben gekregen. En dat is nadat de hele opzet al behoorlijk mistroostig was. Lijkenschouwer Rose is zeer emotieloos, onvriendelijk tegen haar collega's en tapt het sperma van vreemde mannen in louche bars.
Een goed gekozen sfeer voor dit verhaal, want iets als dit kan geen happy end hebben. Het is al erg genoeg dat Lila sterft en Rose haar gebruikt voor haar experiment om doden weer tot leven te wekken, het wordt nog veel wranger wanneer Celie haar begrijpelijk bij gaat staan en de middelen hiervoor duidelijk worden. Dit is een 'feelbadfilm' en dat moet het ook zijn.
Alleen de onderliggende boodschap is niet helemaal helder, als er überhaupt een is. Dat de mens zichzelf niet tot een god moet verheven wisten we al uit eerdere soortgelijke verhalen, en Birth/Rebirth doet niets om die beter aan te laten komen dan de voorgangers. Het helpt ook niet dat de meest intelligente persoon in deze film weer eens als een koelbloedige autist wordt neergezet.
Of de boodschap dat een moeder extreem ver zal gaan om het welzijn van haar kind te waarborgen. Dat kennen ook al wel, maar dat maakt het niet minder choquerend wat Celie uiteindelijk bereid is om te doen. Wat er overblijft is een milde hint naar dat iedereen best kinderen zou willen hebben, als ze zich er maar voor open stellen. Want uiteindelijk lijkt de kille Rose ietwat op te warmen. Als dat is wat filmmaker Laura Moss graag wil vertellen dan slaat ze de plank mis.
Hoe dan ook grijpt het. Celie wordt gespeeld door Judy Reyes, die sommigen misschien nog kennen uit Scrubs, maar hier haar dramatisch talent tentoonstelt. Ze gaat voor minder voor de hand liggende reacties op de dood van Lila en omgaan met haar gereanimeerde dochter. Haar ietwat ingetogen pijn en zorgen en blijdschap stralen door het scherm en infecteren de kijker.
De opbouw van het plot heeft niet bepaald een hoog tempo, maar verveelt allerminst. Dit geeft de kans om emotioneel betrokken te raken bij de situatie, en maakt het spannender wanneer er zich problemen voordoen. Het gaat niet goed met Lila, en de kijker zou vrij makkelijk kunnen zeggen 'laat dat kind toch gaan', maar de vertelwijze gepaard met het goede acteerwerk steekt daar een stokje voor.
Birth/Rebirth is niet de gebruikelijkste soort horror, maar toch valt het binnen dat genre. Verwacht alleen geen bekende elementen als schrikeffecten of een climax vol actie. Dit is op de eerste plaats een drama met een pikzwart thema. Waarbij een flets en beperkt kleurenpalet extra bijdraagt aan de sombere sfeer. Birth/Rebirth houdt de kijker op afstand als toeschouwer, maar dan als ramptoerist die hoopt op het beste maar stiekem weet dat dit nooit goed kan komen.
Birth/Rebirth is te zien bij SkyShowtime.
