Felonius Gru moet met zijn gezin onderduiken, want een oud-klasgenoot van de boevenschool is ontsnapt uit de gevangenis en zweert om verschillende redenen wraak te nemen op de voormalige superschurk. De Anti Villain League (AVL) brengt de Cunninghams (zo heten ze nu) onder in het kleinste huis in een villawijk in Mayflower, waar Gru zich voor moet doen als zonnepanelenverkoper en Lucy haar droombaan als kapster krijgt toegewezen. De jongste telg, baby Gru Jr., heeft een slechte band met zijn vader, maar door hun nieuwe dagindeling brengen ze nu lekker veel tijd samen door.
Nemesis Maxime Le Mal komt toch achter de locatie van het gezin (wie had dat nou gedacht?) en dan zijn de poppen aan het dansen. Kakkerlakken, bekakte countryclubleden, een honingdas en natuurlijk heel veel Minions bevolken het vierde deel in de Despicable Me-franchise en zorgen weer voor prima vermaak als je een liefhebber bent en/of minder dan tien lentes telt. Wel moet je geen al te strak plot eisen, want deze film verliest zich geregeld in zijpaden. Het hoofverhaal van de wraakzuchtige Maxime verdwijnt soms geheel naar de achtergrond om dan ineens toch de climax te bepalen.
Niet dat die zijpaden een straf zijn om in te slaan, want de kenmerkende humor van de franchise doordrenkt alles. Vooral het kennismakingsproces van de Cunninghams met de rijke buren (heerlijk ingesproken door Chloe Fineman en Stephen Colbert) is geslaagd. Tennis wordt een heel ander spel met een Minion als umpire.
In Despicable Me 4 zien we Gru op zijn voorlopige piek als familieman. De baby heeft een hekel aan hem, maar daar komt gaandeweg de film natuurlijk verandering in. De spitsneuzige, licht sadistische superschurk van weleer is inmiddels een geliefd mens, ook al beweren zijn vrouw en de baas van de AVL dat hij soms nog steeds voor een ongemakkelijke sfeer zorgt. Ach ja, dan zijn er altijd nog de Minions, die nooit verzaken om de boel op te vrolijken. Phil, Ron en Ralph zijn met het gezin meegereisd binnen het getuigenbeschermingsprogramma en zorgen altijd voor vertier met hun fysieke capriolen, uitvergrote emoties en koddige Italiaanse kreten.
De animatie is dik in orde zoals we van studio Illumination gewend zijn. De stijl is eenvoudig en de actie is snel, maar toch goed te volgen. Het Engelse stemmenwerk is ook weer prima verzorgd. De beroemde acteurs achter de microfoon zetten geen van allen de automatische piloot aan. Will Ferrell geeft ons zijn beste Franse accent als Maxime en Steve Carell spreekt Gru natuurlijk in met die komische, niet precies te duiden Oost-Europese tongval. Despicable Me 4 mist soms wat focus, maar weet de fans toch negentig minuten te vermaken.
