in Recensies
Update:
Filmkunst is een visueel medium bij uitstek. Er moet wat te zien zijn en het is niet noodzakelijk dat personages je de oren van je kop zwammen. Het is altijd prettig als ook wat aan de kijker wordt overgelaten. Wat er in de hoofden van de personages omgaat bijvoorbeeld of wat ze - net als in het dagelijkse leven - nou precies bedoelen met hun opmerkingen. Maar een film moet wel ergens heengaan. In het Belgische Here gebeurt dat nauwelijks.
De vierde speelfilm van Vlaming Bas Devos trakteert ons op een zwijgzame Roemeense arbeidsmigrant met twee banen en een filosofisch ingestelde Belgisch-Chinese wetenschapper gespecialiseerd in mos. Stefan is de Roemeen die zijn tijd spendeert aan het leeghalen van zijn koelkast. Hij staat op het punt om te vertrekken naar zijn moederland om een vriend op te zoeken die in de bak is beland.
Shuxiu zit het liefst op haar knieën in het bos om diverse mossoorten te onderzoeken. Ze is gefascineerd door de mysterieuze groene wereld laag bij de grond. In haar vrije tijd helpt ze haar familie die een Chinees restaurant uitbaat. Verreweg de langste teksten komen van haar, wanneer ze zichzelf in een voice-over introduceert en er hele poëtische epistels uitgooit. Beide hoofdpersonen zijn introvert van aard en dat kan niet anders dan resulteren in een ingetogen drama met een minimum aan plot en een schaars aantal contactmomenten tussen de twee.
Het is meer dan prima wanneer een filmmaker zijn kijker niet alles voorkauwt en aan het handje meeneemt, maar wat Davos hier doet is een ander uiterste. Met enig cynisme zou je het zelfs tot een luie vorm van filmmaken kunnen bestempelen. Want mooie shots doen een boel in een visueel medium, maar zijn statische camera lijkt op momenten willekeurig beelden uit te spugen. Bedoeld om de kijker aan het denken te zetten, maar door het gebrek aan plot doemt vooral de vraag op: waarover?
Here is compleet in zichzelf gekeerd. Weliswaar bevolkt door sympathieke charismatische hoofdpersonen, maar de spontaniteit spat er niet vanaf. Veelzeggend is hierbij de manier waarop Davos zijn film eindigt. Zijn we nou echt meer te weten gekomen over de levens van Stefan en Shuxiu op wat triviale details na? De vraag stellen is hem beantwoorden. Als liefdesdrama is Davos' film slechts een voorzichtige verkenning, zoals potentiële partners elkaar in het echt ook aftasten. Voor een filmervaring is echter meer nodig, ook al weten we nu wat een bryoloog is. Dat dan weer wel.
