Af en toe tref je een zeldzame ziel die voedsel ziet als noodzakelijk kwaad: "het is dat ik moet eten om in leven te blijven, maar leuk vind ik het niet". Er zijn ook mensen die niet van toetjes houden. Onbegrijpelijk, maar ze bestaan. Mensen die een instagramlichaam nastreven hebben de filosofie om alleen te eten wat voedingsstoffen bevat. Toch houdt het merendeel van ons van lekker eten. Maar kun je je hongergevoel ook wegfilosoferen?
Als je tot de overgrote meerderheid behoort die wel graag eet, dan ga je het zwaar krijgen bij Club Zero, de nieuwste film van de Oostenrijkse cineast Jessica Hausner. De dramatische thriller draait om een voedingscoach gespeeld door de Pools-Australische Mia Wasikowska. Deze Ms Novak doet haar intrede op een Londense privéschool om de puberende studenten wat voedingsmoraal bij te brengen.
Novak is een voorstander van zeer bewust met je voeding omgaan. Even snel een lunch naar binnenwerken zit er bij haar dan ook niet in. Over elke hap moet je nadenken. De ouders van de kinderen zijn wel te porren voor de voedselideologie die steeds extremere vormen aanneemt. Terwijl Novak haar pupillen steeds langere perioden zonder voedsel laat doorbrengen en ze zelfs aanwrijft dat eten vaak helemaal niet nodig is, krijgt ze een groepje van vijf leerlingen steeds meer in haar macht.
Hausner is een authentiek filmmaker die bekend staat om haar steriele statische shots en klinische sets. Ondanks de vrolijk aandoende felgele outfits van de scholieren valt er weinig plezierigs te beleven aan Hausners tweede Engelstalige film. En dan te bedenken dat ze er ook nog wat zwarte humor aan het toch al schamele recept heeft toegevoegd. Ze is meesterlijk in het subtiel creëren van absurdistisch ongemak, maar maakt het haar publiek niet makkelijk.
De pubers die ze de moraal van goed eten probeert bij te brengen hebben een tijdloze uitstraling.
We zien ze niet in de weer met mobiele telefoons of sociale media. Ze hebben hun handen vol aan hun eigen beslommeringen, of het nu het perfect uitvoeren van een dansuitvoering is of het ondersteunen van een alleenstaande ouder. Ondanks het feit dat we best wat meekrijgen van de thuissituatie van de kinderen, blijven hun opvoeders op afstand. Hebben ze wel door wat er allemaal in de lessen van juffrouw Novak gebeurt?
Er is een schokkende gebeurtenis nodig om de ouders in de vorm van een ouderraad maatregelen te laten treffen. Bizar genoeg ligt de oplossing van het probleem in de oorzaak ervan. Hausner probeert de maatschappij een spiegel voor te houden door zonder er ook maar een woord aan vuil te maken de parallel te trekken met de obsessieve voedingsrituelen van influencers en dieetgoeroes. Kan de wilskracht groter zijn dan de schreeuwerigheid van de verleiding?
Club Zero laat zich lastig kwalificeren als zwarte komedie of thriller. Hij bevat in ieder geval een scène die veel kijkers toch even de bak popcorn terzijde doet schuiven. Hausners introverte en impliciete stijl zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Ze is geen regisseur die haar publiek alles voorkauwt - om nog maar eens een voedingsmetafoor te gebruiken. De intrige die ze oproept wekt zeker de interesse, maar de nieuwsgierigheid wordt niet volledig bevredigd. Medeschuldige is het lauwe slotakkoord.
