Regie: Enrique Gato | Scenario: Manuel Burque, Josep Gatell | Cast (stemmen): Jan Kooijman (Ted), Reinder van der Naalt (Mummie), Tara Hetharia (Ramona/Ra Amon Ah), Kirsten Fennis (Sara), Peggy Vrijens (Sara), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2022

Ted Jones is 's werelds beste archeoloog. Of in ieder geval is zijn vriend Mummie, een levende Incamummie die Ted opgepikt heeft tijdens een van zijn eerdere avonturen, daarvan overtuigd. Ted is echter niet zo'n hit bij zijn archeologenvrienden, die niet weten wat voor ontdekkingen hij heeft gedaan in zijn vorige films en hem amateuristisch vinden. Eigenlijk heeft Ted geen tijd om zich zorgen te maken over zijn reputatie, maar dat doet hij natuurlijk wel. Dit levert een degelijke emotionele kern voor een aangenaam vermakelijke avonturenfilm.

In Ted & de Magische Smaragd, deel drie in de reeks van geanimeerde avonturenfilms, komt Ted niet echt professioneel over, maar hij voelt ook nooit als een sta-in-de-weg. Hij heeft niets met de twintigduizend verschillende kwastjes van de 'professionele' archeologen (een grap die een paar keer onverwacht geestig terugkomt), maar is ook niet gevoelloos voor de roem en lof die bij een positie als gewaardeerde archeoloog past. Daarnaast heeft hij zijn hart op de juiste plek en waardeert en aanvaart hij hulp van anderen. Dit maakt hem verrassend menselijk en gelaagd, maar bovenal een vermakelijk hoofdpersonage.

Ted & de Magische Smaragd verwijst op verschillende manieren naar Indiana Jones, maar weet gelukkig zijn eigen identiteit te behouden. Dus wanneer Ra Amon Ah (Ramona), een mummie die het centrale duo oppikt onder het Louvre, een zweep voor Teds voeten gooit, wordt die door die hem prompt genegeerd. Ted wordt daardoor nooit een zielige kopie van Indiana (al blijft hij natuurlijk wel flink wat graadjes minder cool), terwijl er wel naar de andere avonturenfilms kan worden verwezen.

Bij een vergelijking met de grootmeester van het avonturengenre houdt Ted & de Magische Smaragd zich prima staande. De animatiefilm schiet van de ene locatie naar de andere en heeft een prettige balans tussen mysterie en actie. De kern van het verhaal is weliswaar clichématig, maar een cliché is niet voor niets een cliché. Zelfs de ruzie tussen de hoofdpersonages vlak voor de climax werkt, omdat beide personages begrijpelijk handelen.

Voor de humor wordt sterk gebruikgemaakt van geluidseffecten en montage. Zo wisselt de film goed tussen verschillende 'camerahoeken' (waar natuurlijk geen echte camera aan te pas is gekomen, maar ook in animatie wordt nagedacht vanuit welke hoek we iets te zien krijgen) of tussen twee ogenschijnlijk aparte scènes. Want juist even wegknippen van een gelanceerde speedboot maakt de uiteindelijke crash daarvan nog grappiger. Dergelijke goed uitgevoerde komedie zorgt in combinatie met alle andere elementen voor zeer vermakelijke anderhalf uur.

Ted & de Magische Smaragd is te zien bij Netflix.