Chicken Run: Dawn of the Nugget [Netflix]
Recensie

Chicken Run: Dawn of the Nugget [Netflix] (2023)

Meer kippen en meer actie in dit vervolg op de geliefde animatiefilm van Aardman

in Recensies
Leestijd: 2 min 33 sec
Regie: Sam Fell | Scenario: Karey Kirkpatrick, John O'Farrell, Rachel Tunnard | Cast: Thandiwe Newton (Ginger), Zachary Levi (Rocky), Bella Ramsey (Molly), Imelda Staunton (Bunty), Lynn Ferguson (Mac), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2023

Maar liefst drieëntwintig jaar na het stop-motion hoogstandje Chicken Run is er een vervolg op deze populaire film. Het is zeer voor de hand liggend dat hoofdpersonen Ginger en Rocky kinderen krijgen, en dat een vervolg verhaal daarom zal draaien. Ook een nieuwe confrontatie met de horreur van de vlees minnende mens mag natuurlijk niet uitblijven. Toch is het in principe voorspelbare verhaal verrassend, vooral in de details.

Chicken Run was destijds de meest succesvolle stop-motion animatiefilm ooit, en het ontroerende verhaal over koppige Ginger en opportunistische Rocky van de makers van Wallace & Grommit is niet verouderd. Vele oude bekende personages zijn teruggekeerd voor Chicken Run: Dawn of the Nugget, vaak met nieuwe stemmen, en er zijn niet te veel leuke nieuwe personages bijgekomen die goed in het verhaal passen.

De nieuwe makers zijn trouw gebleven aan het origineel - het recept voor een succesvol vervolg. De karakters zijn goed herkenbaar uit de vorige film en niet totaal anders. Ook al zou Rocky in een vaderrol enigszins veranderd zijn (dit zou de reden geweest zijn om Mel Gibson te vervangen door Zachary Levi), toch zijn alle personages ook in hun nieuwe leven nog steeds hun typische zelf. Ook de dochter van Ginger en Rocky, Molly, is echt een kind van haar ouders, en vooral haar moeder. Over de personages en hun karaktereigenschappen is duidelijk met toewijding nagedacht.

De humor in het eerste deel was ongekend. Slapstick en woordgrappen, al dan niet kip-gerelateerd. Ook de animatie met ongelooflijk goede gezichtsuitdrukkingen droeg hieraan bij. In het langverwachte vervolg zijn de humor en gekkigheid iets minder, en ligt de nadruk vooral op actie, op dat gebied overtreft deel twee zijn voorloper. Maar dat maakt de film niet minder leuk.

Wel is er hierdoor minder spanningsopbouw dan in de eerste film, want continue actie leidt niet bepaald naar een verrassend hoogtepunt, zoals deel één eindigde. Maar dat de tweede keer iets minder indrukwekkend is dan de eerste keer, is de makers vergeven. Omdat het razend knap blijft om een ontsnappingspoging van een stel kippen aan een hartige taartmachine zo bloedstollend neer te zetten.

In deel twee staat de zucht naar vrijheid minder centraal en vult de ontsnappingspoging vrijwel de gehele film. De nieuwe plek des onheils is groter en moderner, en er worden ingenieuzere acties ondernomen om te ontkomen aan het tragisch lot van eindigen als kipnugget. Het futuristische gebouw is een goede locatie voor actie, en maakt van Chicken Run: Dawn of the Nugget een soort Die Hard voor pluimvee.

Daarnaast is er zelfs tijd voor een halve ouderschapslevensles en een beetje diepgang. De animatie is nog steeds schitterend, in elk levensecht detail en authentieke vingerafdruk. Voor de beste kijkervaring kan deel één aan de film voorafgaan en is ook de making of op Netflix te vinden, als kers op de taart.

Chicken Run: Dawn of the Nugget is te zien bij Netflix.