Regie: Christos Nikou| Scenario: Christos Nikou, Sam Steiner, Stavros Raptis | Cast: Jessie Buckley (Anna), Riz Ahmed (Amir), Jeremy Allen White (Ryan), e.a. | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2023

De wetenschap disciplineert mensen steeds vaker. In Fingernails doen mensen mee aan experimenten om te kijken of ze verliefd zijn. Ze geven er zelfs hun vingernagels voor op. Maar wat als de eigen beleving haaks staat op de berekeningen? Fingernails begint als een prettig absurd avontuur, maar wordt al snel een matig melodrama.

Leerkracht Anna heeft een relatie met Ryan. Een officiële liefdestest toont aan dat ze perfect bij elkaar passen. Maar ondanks haar verliefdheid is Anna niet eerlijk tegen haar partner. Ze zegt te werken op een basisschool, maar is eigenlijk assistent van onderzoeker Amir op een liefdesinstituut.

Daar worden proeven met stellen gedaan die zeker willen zijn van hun partnerkeuze.
Bizar is de laatste fase van het onderzoek: het zonder verdoving uittrekken van een vingernagel en die laten screenen door een computer. Die geeft vervolgens aan of de partners wel echt een goede match zijn.

Tijdens haar werk op het instituut gaat Anna steeds meer twijfelen aan haar eigen perfecte relatie met Ryan. Ondanks de goede resultaten van de test voelt ze vaak geen connectie meer met hem. Collega Amir gaat ze echter steeds leuker vinden. Maar vindt hij haar ook aantrekkelijk, of blijft haar interesse onbeantwoord?

Fingernails speelt zich af in een wereld die erg lijkt op de onze. Behalve dan dat in die wereld verliefdheid voortaan kan worden uitgedrukt in data. Door sociale experimenten uit te voeren weten mensen of ze eindelijk de ware hebben gevonden. Artificiële intelligentie bepaalt of er sprake is van echte liefde. Menselijke gevoelens zijn feilbaar, en dus niet meer nodig.

Regisseur Christos Nikou was regieassistent van Yorgos Lanthimos. Dat is met name te merken aan het groteske verhaal. Het laten uittrekken van vingernagels in de hoop op liefde zou ook zomaar uit de koker van Lanthimos kunnen komen. In zijn film The Lobster bijvoorbeeld, proberen ook mensen onder druk een partner te vinden. Wanneer dit niet lukt, veranderen ze voorgoed in een dier.

Lanthimos is goed in het mixen van genres. Zijn films zijn vaak eng, maar tegelijkertijd komisch én dramatisch. Nikou probeert hetzelfde met Fingernails, maar tevergeefs. Het lijkt erop alsof Nikou een romantische zwarte komedie wilde maken, om uit te komen bij een wat kitscherig drama. Het resultaat is nogal zwaarmoedig.

De regisseur lijkt zich iets te bewust van zichzelf. De film verwijst soms naar andere films. Zo is er een Hugh Grant retrospectief in een bioscoop, en doet een korte pottenbakscène denken aan Ghost. Door te refereren aan die films lijkt Nikou te willen zeggen dat hij weet wat hij maakt. Alsof hij zich in een bepaalde traditie wil plaatsen. Hij vergeet alleen dat die andere films naast romantisch drama ook de broodnodige humor bevatten.

Wel goed is de muziekkeuze. De soundtrack is doeltreffend. Met nummers van jaren tachtig band Yazoo voorop. Een warme soulstem gecombineerd met koude synthesizers zijn als een symbool voor de film: vurige liefde en kille data. Maar passende muziek kan Fingernails als geheel helaas niet redden.

Fingernails is te zien bij Apple TV+.