Regie: Paco Plaza| Scenario: Jorge Guerricaechevarria | Cast: Aria Bedmar (Narcisa), Maru Valdevielso (Hermana Julia), Luisa Merelas (Moeder Overste), e.a. | Speelduur: 89 minuten | Jaar: 2023

Novice Narcisa arriveert in 1949 bij een kostschool, om les te geven aan de meisjes daar. Ze is al bekend bij de andere nonnen, omdat ze tien jaar eerder in het nieuws kwam als iemand die een visioen had en ging zweven. Haar gevoeligheid voor het bovennatuurlijke blijkt goed van pas te komen, want er gebeuren onverklaarbare dingen in dit gebouw.

De opening is niet bijzonder sterk, met de zogenaamde zwart-witbeelden van een jonge Narcisa ergens in een Spaans gat die voor het oog van vele bidders een paar centimeter de lucht in stijgt; de plaatjes zijn niet heel overtuigend door de computer verouderd en de montage is te modern. Maar dat wordt meteen goedgemaakt door wat er volgt.

Narcisa, nu gekleed als non, komt aan bij een oud pand op een afgelegen plek in Spanje, waar de kogelgaten nog in de muur zitten van toen tijdens de Tweede Wereldoorlog zusters werden neergemaaid door een peloton. Er zit oud zeer in deze muren, een voorbode voor wat Narcisa en de kijker staat te wachten. Vervolgens wordt ze binnengeleid door een oudere non, die aangeeft dat iedereen hier gelijk is, kort nadat ze een stelletje vloerschrobbers is gepasseerd zonder hun bestaan te erkennen.

Deze echte start van Hermana Muerte belooft dat dit een horrorfilm met meer dan een laagje gaat worden, en dat wordt waargemaakt. Er zitten wat mindere momenten in, waarbij kortstondig wordt geleund op clichés - zoals het mysterieuze balletje dat vanzelf rolt of een stoel die vanzelf omvalt. Maar het lijkt er op dat deze er alleen zijn, om even te communiceren dat dit een enge film met bovennatuurlijke elementen is. Al gauw maken de bekende stijlfiguren plaats voor eigen invulling.

Neem bijvoorbeeld de achtergrondmuziek: een diepe elektronische bas gepaard met Arabische klanken. Onverwacht in een film over nonnen in 1949 maar het werkt. Het geeft een ritualistisch sfeertje dat hand in hand gaat met de vage visioenen van Narcisa. Over hoe bepaalde scènes in beeld gebracht moeten worden is ook nagedacht. Ondanks dat er niets gebeurt is het ontzettend onheilspellend om te kijken naar Narcisa, die in een donkere zijkamer staat terwijl achter haar in de belichte kamer een gigantisch kruis hangt - het lijkt haar haast gade te slaan.

Er wordt veel verteld in minder dan anderhalf uur, maar toch voelt het nergens gehaast. Niet door dialoog, maar door acties wordt het mysterie ontrafelt. Narcisa's visioenen zijn een mooi excuus om dingen gewoon te laten zien. Precies zoals het hoort in het medium film (en ook prettig in een Spaanse film waarin vaak zoveel in razend tempo wordt gekakeld, dat het lezen van de ondertiteling haast niet te doen is voor mensen met dyslexie).

Minder sterk is de achtergrond van Narcisa zelf. Ze geeft aan zich niks meer te kunnen herinneren van die dag dat ze een visioen had en zweefde. Een van de nonnen vraagt aan haar of ze er wel eens bij stil heeft gestaan of dit van bovenaf of van beneden kwam. Een latere scène insinueert vrij onsubtiel dat Narcisa tegen wil en dank is verbonden met duistere krachten. Een diepe mannenstem in een biechtstoel vraagt: 'herken je me niet?'. Maar er wordt in principe verder niets gedaan met dit gegeven.

Het einde zal niet voor iedereen even duidelijk zijn. Er valt niet te missen wat er speelt, maar er wordt een dappere keuze gemaakt in de vertelling van de afronding ervan. Hoe dan ook geen voorspelbare conclusie.

De wereld ziet nonnen nog steeds doorgaans als goede mensen, ondanks dat bekend is dat sommige van die vrome dames verantwoordelijk zijn geweest voor heel wat emotioneel leed. De film Philomena behandelde dit thema al eens, maar deze Spaanse horror pakt het wat minder vergevingsgezind aan.

Deze griezelfilm met nonnen zal heel wat minder aandacht krijgen dan die ene die onlangs de kassa's aan de bioscoop liet kraken. Erg jammer, want deze is beter. Minder goedkoop effectbejag, meer inhoud. Ook iets minder eng, toch jammer voor een film in dit genre. Maar dat is te vergeven dankzij het goede vertelde verhaal en het strakke camerawerk.

Hermana Muerte is te zien bij Netflix.