![Keys to the Heart [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/tc960tvxp7yz_hero.jpg)
Was het leven maar zo heerlijk overzichtelijk en voorspelbaar als in sommige films. Soms is het best prettig om te weten waar je aan toe bent of wat je kan verwachten. Maar je kan ook overdrijven. Verhaalelementen passen dan te goed in elkaar en worden zo doorzichtig opgevoerd dat bij voorbaat al duidelijk is waar het allemaal op uit zal draaien. Het Filipijnse feelgooddrama Keys tot he Heart is een schoolvoorbeeld.
De remake van de gelijknamige Koreaanse productie houdt vrijwel alle verhaalcomponenten in stand. Contrasten doen het altijd lekker, dus worden een aan autisme leidend pianovirtuoos en zijn oudere boksende broer tegenover elkaar geplaatst. De broers zijn van elkaar vervreemd, waarvoor de oorzaak ergens in het verleden ligt. Uiteraard is een misverstand hier debet aan. Om het drama nog eens extra aan te zetten lijdt hun moeder aan een terminale vorm van kanker.
Moeder Sylvia probeert koste wat kost te voorkomen dat haar autistische zoon Jayjay die waarheid te horen krijgt. Dus verzint ze een smoes - iets met een werkklus elders in het land - om een maand in het ziekenhuis te kunnen doorbrengen. Niemand in haar omgeving, zelfs de verste neef of nicht, kan ervoor zorgen dat Jayjay aan een gerenommeerd pianoconcours kan deelnemen. En juist als de nood het hoogst is komt ze in contact met haar verloren gewaande zoon Joma die, nadat hij ontslagen is uit de boksschool waar hij werkte, een ongeluk krijgt en in het ziekenhuis belandt.
Dat wat er vervolgens voltrekt laat zich eenvoudig uittekenen. Joma wil niets van zijn moeder hebben en schaamt zich voor zijn gehandicapte broertje. Jayjay kan na een keer een pianostuk te hebben gehoord het feilloos reproduceren, ongeacht de moeilijkheidsgraad. Zijn fijngevoeligheid zet zich flink af tegen de brute kracht die Joma het liefst demonstreert. Het is een tegenstelling die regisseur Kerwin Go tot op de laatste druppel uitmelkt.
De hoge mate van voorspelbaarheid is niet het enige dat Go's inspanningen parten speelt. Scènes worden nauwelijks uitgewerkt, laat staan dat er enige verdieping wordt opgezocht. Het mag vooral allemaal niet te zwaar binnenkomen, wat oppervlakkige emoties tot gevolg heeft. Elke scène heeft een duidelijk afgebakend, haast schematisch opgezet doel en is een makkelijk te ontwaren bouwsteen op weg naar het hogere doel van een happy end.
Go weet geen enkele bezieling te leggen in de lege vertolkingen, al moet gezegd worden dat acteur Elijah Canlas het er in zijn hoofdrol van de autistische Jayjay nog het best vanaf brengt. Het is een jongen waar je onmiddellijk voor valt en een van de weinige lichtpuntjes die Keys to the Heart arm is. Canlas heeft moeite zich staande te houden in een woud van keurig geordende verhaalelementen en personages. Alles heeft een duidelijk omlijnde functie, maar elke vorm van creativiteit wordt ermee om zeep geholpen. Zeldzaam lichtpuntje zijn de overbekende maar prachtige pianostukken die Jayjay ten gehore geeft.
Keys to the Heart is te zien bij Netflix .
