De Indiase film is meer dan alleen liefdesverhaaltjes en kolderieke actie met wat vrolijke liedjes tussendoor. Zelfs niet alles is 'Bollywood', dat zijn slechts de commerciële films die in Mumbai worden geproduceerd. Maar wat ze vrijwel altijd overeen hebben is dat in zo'n arm land het betalen voor een film het waard moet zijn: het moet lang duren en perfect te volgen zijn. Ook [/i]Khufiya[/i] heeft een pittige speelduur die deels komt door alles kraakhelder neer te zetten - en op slinkse wijze worden er zelfs twee liedjes in gesmokkeld. Maar het is desalniettemin de verfilming van een thrillerroman.

Een corrupte minister in Bangladesh voorkomt een moordpoging op hem omdat hij wordt ingelicht. De Indiase geheime dienst vermoedt dat er een mol is binnen hun organisatie, ze hebben zelfs al iemand op het oog. Krishna Mehra krijgt de leiding over de operatie om de mol te ontmaskeren. Deze zal echter niet makkelijk blijken en zijn tol eisen op haar privéleven.

De verplichting van een lange speelduur zorgt er voor dat de missie lang wordt uitgerekt. In principe kan er gezegd worden dat ze op den duur al voldoende bewijs hebben om hun verdachte op te pakken, maar de makers doen alsof er meer nodig is en zetten nog een paar acties op.

Dat gaat natuurlijk allemaal op Indiase stijl, namelijk met veel drama. Wanneer Krishna niet meer hoeft te doen dan even een kleedkamerkluisje doorzoeken gaat dit gepaard met muziek die klinkt als een grootste kraak uit een Mission: Impossible-film. Gelukkig is dit slechts een thriller en zijn er verder geen actiemomenten die zo zwaar overdreven zijn dat het op de lachspieren werk.

Dat geldt ook voor het acteren. Met name de twee vrouwelijke hoofdrollen, Krishna en Charu, worden erg goed en voor Indiase maatstaven subtiel uitgevoerd. Het is dan ook niet de minste cast. Tabu had naast haar vele rollen in haar thuisland ook een plekje in Life of Pi en Ali Fazal zat onder andere eerder dit jaar nog achter Gerard Butler aan in Kandahar.

De beelden zijn ook niet verkeerd. Er is geen budget - maar ook geen reden - voor spectaculair camerawerk, maar alles wordt in ieder geval perfect helder in beeld gebracht. Niets flitst te snel voorbij en de camera staat vaak op een plek die er voor zorgt dat het plaatje wat diepte heeft. Er zijn heel wat Nederlandse films die daarvoor onder doen, waar regelmatig alles vierkant en tweedimensionaal wordt gekaderd.

Halverwege de film wordt het echter een rommeltje door Krishna als hoofdpersonage om te ruilen voor Charu, de vrouw van de verdachte. Wellicht dat dit in het boek meer gebalanceerd is, maar als film zijn we onze houvast kwijt. Pas later komt ze weer terug. De twist in het plot die dit veroorzaakt is dan weer wel interessant genoeg om de aandacht erbij te houden.

De moeder van de verdachte is een aanhanger van een lokale spirituele leider die tijdens zijn bijeenkomsten ook graag een liedje opvoert. Op die manier sluipt het musicalaspect er toch nog in. Maar het zijn zeker geen memorabele nummers en het is toch een beetje zot om zo'n bebaarde grijsaard te zien rocken op zijn sitar. Al helemaal tijdens het tweede optreden als hij meer volgers heeft en voor een volle zaal staat die uit z'n dak gaat.

Wat Khufiya in de kern nou precies wil vertellen is oftewel te diep verstopt of gewoon niet duidelijk verteld. Er wordt getoond dat zelfs landen die elkaar in theorie steunen nog in de rug steken als dit ze uitkomt. Of dat vechten voor je eigen land soms onschuldig bloed laat vloeien waar geheim agenten onmenselijk koel op reageren. Als dit thema's zijn worden ze niet breed behandeld.

Regisseur Bhardwaj richt zich voornamelijk op het plot. En voor een film met zo'n lange speelduur is het hoogtepunt aan de korte kant en behoorlijk ingetogen - en een tikkeltje lachwekkend. Gelukkig voelt het wel echt als de afsluiter, en het gaat na de climax niet te lang door. Als geheel is het ook naar Indiase maatstaven een progressieve film: behalve dat Krishna als vrouw de leiding heeft over een team van mannen is ze ook lesbisch, en daar wordt niet moeilijk of raar over gedaan.

Om te zeggen dat de honderdzestig minuten voorbij vliegen is zeker niet waar, maar saai is Khufiya absoluut niet. Eigenlijk zou de film maanden geleden al op Netflix verschijnen, maar de releasedatum werd tot nader orde opgeschort. Waarom is niet bekend, maar hij is er nu. Als er iets was dat het afronden van deze projectie in de weg zat, dan is dat aan de film in ieder geval niet te merken.

Khufiya is te zien bij Netflix.