Regie: Nicholas de Taranto, Götz Werner| Cast: Ueli Steck, Dani Arnold, | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2023

Er zijn heel veel sporten die weinig bekendheid genieten, met topsporters die wereldberoemd zijn in hun kringetje, maar daarbuiten hoogstens een nieuwsspotje van drie seconden krijgen. Een van die sporten is 'speed climbing' oftewel het zo snel mogelijk beklimmen van een hoge berg. De twee snelste alpineklimmers ooit worden in Duell am abgrund gevolgd tijdens de pieken en dalen van hun carrières. De documentaire legt uit waarom deze twee mannen regelmatig met hun leven op de richel een berg op en af klimmen en doet dat met fantastisch mooie plaatjes.

De makers van bergklimdocumentaires doen altijd erg hun best om spanning op te bouwen. Dit doen ze door het gebruik van spannende muziek of doordat de klimmer net op het moment dat hij een gevaarlijk stukje gaat klimmen even vertelt hoe gevaarlijk dat stukje precies is. Toch is het bijna nooit nagelbijten, aangezien in ieder geval de camera het overleefd moet hebben om het mogelijk te maken überhaupt de beelden te bekijken.

Duell am abgrund gebruikt alle standaardtrucjes effectief en daarnaast is er nog een andere factor om de klimscènes puntje-van-je-stoel-spannend te maken. De film is namelijk een documentaire over twee personen en niet slechts één, waardoor er bij geen enkele klim ontspannen kan worden. Normaal gesproken is het namelijk bij een klim die gedurende de eerste helft van de documentaire plaatsvindt duidelijk dat de klimmer veilig thuiskomt, omdat het anders nogal moeilijk wordt de rest van de film te vullen. Hier heb je deze garantie dus niet.

Dat wordt dan soms weer teniet gedaan wanneer een voice-over van de desbetreffende klimmer wordt afgespeeld terwijl hij aan zijn vingertoppen boven een afgrond hangt. Dan is het zeker dat hij thuiskomt en kan er dus onderuitgezakt worden. Op zulke momenten is de wonderschone omgeving, die fantastisch in beeld wordt gebracht door onder andere haarscherpe helikopterbeelden, pas echt goed te bewonderen. Daarnaast is de stem van Ueli Steck, één van de twee klimmers, behoorlijk aangenaam om naar te luisteren, wat zijn voice-overs zeer prettig maken.

De andere klimmer Dani Arnold heeft het helaas iets minder getroffen wat mediatalent betreft. Als hij iets moet inspreken, gebruikt hij een hele vreemde, trage en onnatuurlijke intonatie en ritme, waardoor zijn voice-overs op zijn best ongemakkelijk maar voornamelijk irritant klinken. Mogelijk is er daarom bewust voor gekozen Dani significant minder aan het woord te laten dan Ueli.

Dit zou overigens ook kunnen komen doordat Ueli überhaupt meer te zien is dan Dani. Ueli heeft een uitgebreidere introductie, er wordt meer over hem gesproken door de andere geïnterviewden en zijn tochten worden uitgebreider behandeld dan die van Dani. Zo is bijvoorbeeld Ueli's beklimming van de noordkant van de Eiger een uitgebreid segment met verschillende onderdelen van de klim die uitgebreid aan bod komen. Als Dani daarentegen even later dezelfde berg beklimt en Ueli's record verbreekt, is zijn klim een enkel minuutje met slechts één onderdeel (de top) dat echt is uitgebreid.

De klimmen (of ze nou van Ueli of Dani zijn) zijn bij uitstek de hoogtepunten van de documentaire. Bij bijna elke klim is er wel een cameraman mee waardoor het beeld haarscherp en met een professionele hand geschoten is. Daarnaast heeft elke langere klim zijn eigen stijl aan achtergrondmuziek, waardoor elke nieuwe klim, ondanks de omgeving die overeenkomt, verfrissend blijft. Bovendien blijft het gewoon zeer vermakelijk en bovenal heel indrukwekkend om de twee klimmers als berggeiten de berg op te zien huppelen.

Duell am abgrund is, zoals de titel al doet vermoeden, een Duitstalige productie. Omdat de klimmers echter Zwitser zijn en bovendien ook internationaal werken, wordt er naast het Duits ook wat Engels en Frans gesproken. Ondanks de reputatie van de Duitse media worden die vreemde talen hier gelukkig niet nagesynchroniseerd. Het is wel jammer dat men dus vrijwel altijd de ondertiteling moet lezen, want dat is bij deze documentaire vrij lastig, aangezien Netflix alleen witte ondertiteling aanbiedt en driekwart van de film zich in de besneeuwde bergtoppen bevindt. Die hoge bergen zijn gelukkig prachtig genoeg.

Duell am abgrund is te zien bij Netflix.