Soms is in films een liedje te horen dat abrupt stopt als de volgende scène begint, alsof iemand de stekker uit de installatie trekt. Er klinkt altijd wel ergens in een publiek een vermoeide snuif, het lijkt alsof er maar weinig liefhebbers zijn van dit effect. True Things opent met een mooie, dromerige scène met een relaxed indiepopnummer. Ineens valt het stil; de film gaat van start met een koude douche en de wetenschap dat de makers gebruik maken van bekende trucjes.
Kate beweegt zich niet helemaal soepel door de maatschappij. Het lukt haar niet om fatsoenlijk te functioneren op haar werk, meer dan één vriendin heeft ze niet en de relatie die ze graag zou willen hebben komt moeilijk van de grond zonder een man die interesse heeft. Maar dan duikt ineens een blonde ex-gedetineerde op die op dominante wijze haar hart verovert. Kate en Blond zitten duidelijk niet op dezelfde lijn, maar dat heeft ze zelf nog niet door.
Ruth Wilson als muizig spookje waar niemand oog voor heeft? Nee, dat is niet erg geloofwaardig. Ze is misschien niet de schoonheid die een Trojaanse oorlog zal ontketenen, maar heeft toch echt het uiterlijk van een fotomodel. Er is niet eens moeite gedaan om haar bijvoorbeeld een slecht kapsel te geven of make-up die niet bij haar past, hoogstens een wat saaie kledingkeuze.
Ruth Wilson als vrouw die psychisch niet helemaal gezond is? Absoluut. Ze bewijst zichzelf wederom als een zeer getalenteerde en veelzijdige actrice. Die glazige blik in haar ogen wanneer ze hunkert naar de aandacht van Blond terwijl hij gewoon zin had in een snelle wip, Wilson is zonder angst en twijfel diep in de huid gekropen van dit onflatteuze personage.
Maar hoe imposant ze het ook speelt, Kate is niet iemand met wie je meeleeft of voor juicht. Kate heeft haar baan aan haar vriendin te danken - wat impliceert dat ze er eerder een heeft verprutst - en ze verpest het door vaak te laat te komen en haar taken niet naar behoren uit te voeren. Het scenario probeert op zwakke wijze toch sympathie op te wekken door iemand haar een lelijk wijf te laten noemen, maar dat lukt niet (en het is ook niet geloofwaardig).
True Things wordt dus meer een karakterstudie van een vrouw die op ongezonde wijze snakt naar de liefde van een man en niet weet hoe ze zich moet gedragen wanneer ze iemands aandacht te pakken krijgt. Als het een diepe duik was geweest was het wellicht een zeer goede film geweest, maar het is meer een lompe val; ze raakt mild geobsedeerd door Blond en is ietwat onattent naar haar vriendin. Dat ze op den duur haar baan kwijtraakt is het ergste dat haar overkomt, maar dat komt niet uit de lucht vallen.
Het speelt zich allemaal af in Engeland, dus naar onze maatstaven ziet het er allemaal ietwat mistroostig uit. Maar daar is dat de norm, dus claimen dat de grauwe beelden bijdragen aan de sfeer is eerder een eigen invulling dan een bewuste keuze van de filmmaker. Het valt zelfs nog mee: af en toe schijnt het zonnetje en ze hebben een leuke middag bij een mooi meertje. Niet zo gek dat ze verliefd op hem wordt.
Het conflict in hun relatie is ook onevenwichtig. In eerste instantie lijkt het richting een dynamiek te gaan waarin hij commanderend is en zij slaafs volgend, maar later blijkt het niet meer te zijn dan een vent die minder interesse heeft in haar dan zij in hem. Het drama zit hem puur in het feit dat Kate deze signalen niet oppikt en blijft aandringen - iets waar ze niet extreem ver in gaat.
Ideeën over wat de laatste akte van de film betekent zijn lastig om te bespreken zonder iets te verraden. Af en toe heeft Kate erg levendige dromen, waardoor op den duur niet altijd te peilen is wat echt gebeurt en wat fantasie blijkt te zijn. Kate doet op een gegeven moment iets, wat een theorie oproept voor alles wat zich in het laatste half uur voltrekt.
True Things is nergens opmerkelijk in, behalve het sterke acteren van Ruth Wilson (alhoewel de rest van de cast het verder ook prima doet, vooral Tom Burke als Blond). Het fascinerende is dat mensen zoals Kate echt bestaan. Maar dit is een vrij saaie en voor de hand liggende kijk in de psyche van zo iemand.
