Regie: Henry Roosevelt | Speelduur: 103 minuten | Jaar: 2023

Er zijn van die verhalen die alleen maar verliezers kennen. Waarbij zelfs de jacht op rechtvaardigheid uiteindelijk alleen maar teleurstelling oproept. En waarbij noodzakelijke thema's worden aangekaart, maar waarvan de uitkomst niet bepaald geruststelt. Een prangend voorbeeld is de documentaire Take Care of Maya, die alleen al bestaansrecht ontleent aan het eren van de betrokkenen en de hoop dat het ooit beter wordt.

In dit geval gaat het om de medische zorg die vele problemen kent, die niet enkel beperkt wordt tot het verhaal van tiener Maya Kowalski of zelfs de Verenigde Staten. Als ze een jaar of tien is wordt de Amerikaans-Poolse Maya ernstig ziek. Ze heeft helse buikpijnen, een brandende huid en haar voeten buigen vreemd naar binnen. De medische molen wordt in werking gesteld en zal vele slachtoffers kennen.

De specialist die Maya en haar ouders Jack en Beata treffen is er al snel van overtuigd dat het gaat om een heftige aandoening gaat, die luistert naar de naam complex regionaal pijnsyndroom. De arts schrijft haar grote doses ketamine voor. Maar dan begint de ellende. De behandeling slaat maar spaarzaam aan en er worden vraagtekens gesteld bij de diagnose. Maya wordt opgenomen in een ander ziekenhuis en al snel weggehouden bij haar ouders.

De reden voor deze bijzondere maatregel is het vermoeden van de artsen dat moeder Beata de klachten van haar dochter bij elkaar heeft verzonnen. Munchhausen by proxy, zoals dat in psychologische termen heet. Toch lijdt het meisje aan intense pijnen, dus hoe kan Beata dit alles verzinnen in een zucht naar aandacht? Een lange juridische strijd volgt waarbij Beata geleidelijk wanhopig wordt van het feit dat ze Maya niet mag zien.

Omdat de 'tegenpartijen' op wat summiere statements na niet wilden meewerken, is de documentaire van Henry Roosevelt onvermijdelijk eenzijdig. Nu zorg het onderwerp op zichzelf al voor genoeg verontwaardiging en woede, maar mist het ook andere invalshoeken. Het is een gewaagd statement gezien de tragiek ervan, maar Roosevelt kan makkelijk scoren. Het is eigenlijk van meet af aan duidelijk in welk kamp je geacht wordt te verkeren. De woede van Beata is begrijpelijk, maar brengt haar ook in de nodige problemen.

Als je denkt dat je alle ellende wel hebt gehad sluit Take Care of Maya ook nog eens af met nog meer sores. Het is een verhaal dat verteld moet worden, maar niet bepaald tot vrolijkheid stemt. Wat daarbij ontbreekt is de analyse van Roosevelt en diens ondervraagden hoe het zo ver heeft kunnen komen en welke mechanismes nou exact schuilgaan achter het onrecht dat de Kowalski's ten deel is gevallen. Dit zorgt dan ook voor vele losse eindjes en het uitblijven van een conclusie.

Take Care of Maya is te zien bij Netflix.