Regie: John Michael McDonagh | Scenario: John Michael McDonagh | Cast: Ralph Fiennes (David), Jessica Chastain (Jo), Matt Smith (Richard Galloway), Marie-Josée Croze (Isabelle), Christopher Abbott (Tom Day), e.a. | Speelduur: 117 minuten | Jaar: 2021

Het rijke echtpaar David en Jo zijn uitgenodigd voor een groot feest in de nieuwe woning van een vriend, een luxe verblijf ergens in de Marokkaanse woestijn. In het donker rijden ze plots een jongen aan, en nemen het lijk mee naar hun gastheer, die de politie belt. De volgende dag staat de vader van de jongen aan de deur, en die eist dat David met hem meereist naar zijn woonplaats dieper in de woestijn om respect te tonen en de begrafenis bij te wonen. David weet niet of hij levend zal terugkeren, maar gaat toch.

Als de boot aankomt in de Marokkaanse stad waar ze hun huurauto zullen oppikken, is het aan de verveelde blikken van David en Jo al te zien dat dit vervelend volk is. Moe van de wereld, moe van elkaar. Geen verrassing dus dat hun vrienden en de rest van de genodigden ook zo'n afgrijselijk volk zijn. Dat continu neerkijkt op de lokale Marokkaanse bevolking als primitieve idioten.

In werkelijkheid zijn het twee overdreven karikaturen. De rijken zijn allemaal wereldvreemde eikels die zichzelf vol zuipen en snuiven, de berbers zijn allemaal intellectueel die veel talen beheersen en spreken in diepzinnige filosofische gezegden. Dat maakt de ene partij te makkelijk de boosdoeners en de anderen geromantiseerde genieën. Erg zwart-wit, voor een verfilming van een boek dat ruimdenkender was.

Spanning is er wel. Wat gaat er gebeuren met David? Krijgt hij een lift naar zijn dood of zijn vergeving? De vader van de dode jongen toont hem geen emoties en legt hem allerlei nadelige regels op. Dit gaat hem niet in de koude kleren zitten, waardoor David het enige personage wordt met enige ontwikkeling.

Op het dagenlange feest in het gasthuis zijn alle persoonlijkheden bevroren. Er veranderen zaken, maar op zo'n manier dat het past bij wie de personages al waren. Het blijft een bacchanaal en het aanwezige personeel spreekt onderling hun walging uit over ze. Het pand ligt wel op een prachtige woestijdlocatie naast een paradijselijke, natuurlijke oase. Davids reis door de onvergeeflijke, brandende hel doet tegelijkertijd de hitte voelen en de wens opwekken om het zelf eens in het echt mee te maken.

De cast bestaat uit een paar grote namen die ook hier helemaal in de huid van hun personages kruipen. Matt Smith (Dr. Who, House of the Dragon) is perfect als gastheer die zijn bezoek zowel mag als niet uit kan staan, en zijn subtiele irritatie jegens zijn partner schreeuwt met enkel een blik. Jessica Chastain is heel overtuigend als koele kikker die niet zozeer verontwaardigd is over het feit dat haar man iemand heeft aangereden omdat het een mensenleven heeft gekost, maar omdat ze gewoon boos op hem wil zijn.

En wanneer is Ralph Fiennes nou niet goed? Al vanaf het moment dat hij arriveert op het feest wil hij graag een stuk meer beheerst overkomen dan hij zich voelt. Dit houdt hij vast wanneer hij in de auto stapt om de woestijn ingereden te worden door de vader wiens enige zoon hij vermoord heeft, maar het is merkbaar dat zijn zorgen verdubbeld zijn. Hij papt gedwongen nonchalant aan met de bijrijder, die wel Engels spreekt, in de hoop in hem een redding te hebben.

The Forgiven is een aparte film. Intrigerend, maar bij lange na niet zo scherp als de makers willen. Het is terecht dat het haten van steenrijke mensen een trend is, maar hier wordt het te makkelijk gemaakt. Het ongebruikelijke verloop van het plot is het enige waar echt kracht in zit.

Alsof de makers dat weten, dikken ze het nog eens aan door de film te laten openen met de volledige begintitels, en het ouderwets te laten aflopen met 'The End' en niets meer. Maar in die plotselinge leegte zou er dan nog even gepeinsd moeten worden over wat er zojuist is vertoond, en het geboden voer was daar helaas te mager voor.

The Forgiven is te zien bij SkyShowtime.