Makers van actiefilms hebben een breed scala aan tactieken tot hun beschikking om hun publiek onbedoeld te vermoeien. Zo kunnen ze er een onnavolgbaar plot tegenaan gooien, compleet met nauwelijks te volgen complotten en missies. Ook hebben sommigen er een handje van om de plot compleet naar de achtergrond te gooien om zo een excuus te hebben om zo veel mogelijk achtervolgingen, schietpartijen en stoere praat op de kijker af te voeren.
Frans actievehikel Medellin valt in deze laatste categorie. Het verhaal en de personages zijn zo minimaal uitgewerkt dat ze vooral op de lachspieren werken. Dat komt goed uit, want regisseur en hoofdrolspeler Franck Gastambide steekt zijn vierde speelfilm in als lichte komedie. Erg veel moeite om zijn eigen scenario enige body te geven onderneemt hij niet. We worden vrijwel meteen in de actie gegooid, om vervolgens anderhalf uur vrijwel geen rust te krijgen.
Garage-eigenaar Stan (Gastambide zelf) en sportschoolhouder Reda zijn als broers voor elkaar en zijn grotendeels in hetzelfde gezin opgegroeid. Reda's jongere broertje Brahim is idolaat van de beruchte Colombiaanse drugsbaron Pablo Escobar en heeft een blog, waarop hij Escobar verheerlijkt en imiteert. Als Brahim de influencer in Colombia uithangt, wordt hij ontvoerd door het Medellin-kartel. Stan en Reda trommelen een hoop vrienden op om Brahim te redden, maar alleen kleine mens Chafix komt opdagen.
Gastambide gooit er aanvankelijk nog een sfeertje tegenaan dat doet denken aan de Amerikaanse komedie The Hangover. De eerste plekken die ze aandoen zijn een bar en een stripclub. De Franse heren hebben niet helemaal door met wat voor kartel ze te maken hebben, en besluiten provisorisch zelf snel een lid van de drugsbende te kidnappen, als wisselgeld. Als de verdwijning van Brahim toch net iets anders in elkaar blijkt te steken dan de heren dachten, stapelen de problemen zich op en kan het gaspedaal worden ingetrapt voor een onnavolgbare reeks actiescènes.
Medellin heeft niet meer dan dat om het lijf. Gastambide had een flink budget tot zijn beschikking, met als resultaat een hoge productiewaarde, al zijn soms de greenscreens goed zichtbaar. Deze kwaliteit is in elk geval niet in het script en de grappen gaan zitten, want lachen om de kleine medemens is toch wel echt passé. Na een uur tovert Gastambide ook nog oud-bokser Mike Tyson uit zijn hoge hoed, maar de agressieve Amerikaan doet eigenlijk niet veel meer dan in een commandocentrum vol beeldschermen de Fransmannen toeroepen.
Medellin zit vol vaart, maar was meer gebaat bij de nodige rustpunten en een gelaagder scenario. Het is dan wel weer een knappe prestatie dat Gastambide met zo'n matig verhaal sympathieke personages neerzet. De sterkste troef die hij dan ook in handen heeft, zijn de vier mannen en hun onderlinge vriendschap. Maar zit de actieliefhebber daar op te wachten?
Medellin is te zien bij Prime Video.