Regie: June Te Spenke | Cast: Kelly van der Veer (zichzelf), Amber van der Veer (zichzelf), Liesbeth van der Veer (zichzelf), Edson de Randamie (zichzelf), Nikkie de Jager (zichzelf) e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2023

Kelly van der Veer werd in 2001 bekend door Big Brother en omdat zij als eerste Nederlandse transgender persoon op televisie kwam, op een manier die andere trans personen gezien liet voelen. In Kelly komt duidelijk naar voren hoe Kelly destijds tegen veel onbegrip en transfobie aanliep, maar ook hoe haar familie haar eigenlijk altijd heeft gesteund. Daarnaast is er oog voor haar sekswerk en komen er enkele andere personen uit de LHBTQ+-gemeenschap aan het woord, zoals Nikkie de Jager.

Het begin van de documentaire is een beetje onwennig met fragmenten die deels ook nog later terugkomen. In een van de soundbites vertelt De Jager dat trans personen vaak geseksualiseerd worden en dat dit dan neergezet wordt als de enige manier voor trans personen om een bestaan op te bouwen. Omdat hierna direct de informatie volgt dat Kelly als sekswerker haar geld verdient, lijkt het bijna een kritiek op haar werk. Al blijkt later dat de documentaire Kelly juist de ruimte geeft om over haar sekswerk te praten zonder daar over te oordelen.

Ook wordt snel duidelijk dat Kelly heel wat dingen vindt van regisseur June te Spenke. Als Te Spenke haar vraagt naar haar verleden antwoordt Kelly haar: "Je eerste herinnering. Ga je zo door met die vragen of ga je ook nog normale vragen stellen. WTF." Daarop antwoordt Te Spenke: "Ik wil gewoon een beetje terug naar je jeugd." Waarop Kelly weer reageert: "Oh psycholoog ga je spelen, nou kom maar." Dat inkijkje in het maakproces en de invloed die Kelly lijkt te hebben op de vormgeving van het narratief zijn belangrijk, want dat is haar in het verleden vaak afgenomen.

Omdat Kelly en haar familie haar trans zijn en haar transitie allemaal zo vanzelfsprekend vinden, komt het hard aan om te zien welke vooroordelen en hatelijke opmerkingen ze over zich heen kreeg nadat ze bekendheid verwierf. Kelly en haar familie komen veel aan het woord, de documentaire bestaat dus grotendeels uit talking heads met soms wat archiefmateriaal. En er zijn een paar ietwat artistiekere shots die beter in een ander soort documentaire zouden passen. Bijvoorbeeld zus Amber die ineens door een bos loopt of een verbeelding van de jongere Kelly die baadt in een dramatisch blauw licht.

Kelly doet als documentaire niet veel bijzonders en de spaarzame pogingen om dat wel te doen vallen direct uit de toon. Maar in dit geval is de inhoud sterk en interessant genoeg om de vorm even te vergeten. Kelly vertelt een oprecht verhaal en brengt niet alleen de worstelingen van Kelly goed in beeld, maar juist ook de positieve kanten van haar trans zijn. De fijne houding van de familie brengt de film veel warmte. Waar Kelly haar hele leven al een inspiratie was voor andere trans vrouwen, is het goed voor te stellen dat deze documentaire eenzelfde functie kan vervullen.

Kelly is te zien bij Prime Video.