Regie: Timo Tjahjanto | Scenario: Timo Tjahjanto, Johanna Wattimena | Cast: Abimana Aryasatya (Topan), Putri Marino (Dina), Lutesha (Alpha), Arie Kriting (Jenggo), Kristo Immanuel (Pelor), e.a. | Speelduur: 141 minuten | Jaar: 2022

Door deel uit te maken van de V/H/S-franchise en The ABCs of Death is Timo Tjahjanto een regisseur die vooral naam heeft gemaakt in het horrorgenre. Voor The Big 4 tapt de Indonesische filmmaker uit een heel ander vaatje, ook al merk je in de bloederige scènes (en dat zijn er heel wat) vrij vlug waar zijn roots liggen.

Qua premisse verschilt The Big 4 niet zo al te veel van The Umbrella Academy. Wanneer Jakarta overspoeld wordt door de terreur van het gespuis en de politie machteloos staat, richt de oudere Petrus een ondergrondse burgerwacht op die de bevolking moet helpen. The Big 4, want zo heet deze organisatie, bestaat uit zonderlingen met elk een zeldzaam talent die door Petrus als zijn kinderen worden beschouwd.

Zelfs de Petrus' eigen dochter, de knappe Dina, weet niet waar haar vader mee bezig is. Ze wordt door haar vader naar de politieschool gestuurd, zodat hij op deze manier in contact staat met de wetsdienaar Hassan. Net op de dag van Dina's inauguratie wordt haar vader op een brute en laffe wijze omgebracht. Drie jaar later is de politie nog geen stap verder geraakt in haar onderzoek. Dina wil zelf de waarheid achterhalen en stuit hierbij op The Big 4.

Het grootste probleem van The Big 4 is de lengte. 141 minuten is veel te overdreven voor een film die zijn aantrekkingskracht louter en alleen maar uit actie wil halen. Sommige scènes, zelfs de finale, zijn zo langgerekt dat ze soms beginnen te vervelen en dat is best wel jammer voor een film die hipper dan hip wil zijn.

Voor het verhaal hoef je de film ook zeker niet te bekijken. The Big 4 is dan ook niet meer dan een zoveelste wraakfilm die eruitziet als een hybride van actie en martial arts. Het aantal explosies is amper bij te houden, net als de talrijke gevechtsscènes, waardoor het slapstickgehalte net niet de pijngrens overschrijdt.

Je hoeft niet veel van film af te weten om te zien dat Timo Tjahjanto iets wilde maken dat in het verlengde van Quentin Tarantino ligt. Alleen weet de man zich onvoldoende te beheersen en is de humor veel te platvloers. The Big 4 biedt hersenloos, maar bij momenten best vermakelijk entertainment dat je de volgende dag alweer vergeten bent. Niet dat de maker daar zo over denkt, want op het einde is het overduidelijk dat Timo Tjahjanto zich met veel plezier aanbiedt voor een sequel.

The Big 4 is te zien bij Netflix.