Regie: Alanna Brown | Scenario: Alanna Brown | Cast: Eliane Umuhire (Annick), Charmaine Bingwa (Jeanette), Ella Cannon (Peyton), Bola Koleosho (Mutesi), Tongayi Chirisa (François), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2021

Onlangs reageerde de wereld met reden onthutst op de huiveringwekkende gebeurtenissen in het Oekraïense Boetsja, maar helaas komen oorlogswreedheden regelmatiger voor dan we willen denken. Vaak zijn deze barbaarse taferelen te vlug vergeten, zoals de Rwanda-genocide van 1994 waarbij Hutu's ontaardden in meedogenloze slachters van hun Tutsi-landgenoten. De in de buurt gestationeerde internationale vredestroepen sloten de ogen voor het bloederige conflict, onder het mom dat hun mandaat het niet toeliet om in te grijpen. Het trieste gevolg was een miljoen doden in amper drie maanden.

Tegen deze trieste achtergrond speelt Alanna Browns Trees of Peace zich af. Brown, die als actrice rolletjes had in televisieseries als NYPD Blue, schetst in haar regiedebuut het relaas van vier jonge vrouwen die door het spijkerharde oorlogsgeweld 81 dagen lang gedwongen worden zich in een kleine voorraadruimte onder de grond te verschuilen. Het is het lot dat hen samenbrengt, want het gaat om vier vrouwen met verschillende achtergronden.

De zwangere Annick is een gematigde Hutu, waardoor haar leven net zo op het spel staat als die van de Tutsi Mutesi, de vrome zuster Jeanette (die na al het brute tumult nog steeds gelooft in de helpende hand van God) en de blanke Peyton, die zich inzet voor vredesinitiatieven. Samen duiken ze onder voor de moordende Hutu's.

Annicks gevluchte echtgenoot brengt af en toe wat voedsel naar de schuilplaats, maar naarmate de situatie gevaarlijker wordt is hij genoodzaakt zijn bezoekjes te verminderen. Daardoor zijn het niet alleen de kapmessen van de Hutu's die hun levens bedreigen, maar ook de knagende honger die hen met het uur zwakker maakt, wat zorgt voor hoogoplopende spanningen binnen de groep.

Trees of Peace speelt zich geheel af op één locatie. De gebeurtenissen van buiten worden gesuggereerd door achtergrondgeluiden, zoals de conversaties van voorbijlopende Hutu's die de onderduikers door een klein raampje kunnen horen. Zo'n opzet kan best lukken, maar alleen met ijzersterke acteerprestaties en een goed doordacht script.

Na een vrij intens eerste uur is het vooral dat laatste dat soms hapert. Niet alleen vermindert de levenskracht bij de vier vrouwen met de minuut, maar ook de vindingrijkheid van Brown wordt steeds geringer. Het einde is veel te veel opgebouwd uit clichés, met als uitglijder het slotmoment dat zich veel te gemakkelijk aandient.

Trees of Peace is best aardig om te zien, maar het oorlogsdrama balanceert te onevenwichtig tussen toegankelijke arthouse en goedkoop melodrama dat wordt aangezwengeld door de vaak zouteloze dialogen en de melige muziek van David Buckley. Het zijn vooral de geloofwaardige vertolkingen die de film overeind houden. Het siert Netflix dat ze ondanks de concurrentie op streaminggebied nog geld willen steken in dit soort kleine producties, maar het is de vraag of ze er veel zieltjes mee zullen winnen.

Trees of Peace is te zien bij Netflix.