Regie: Craig Brewer | Scenario: Barry W. Blaustein, David Sheffield en Kenya Barris | Cast: Eddie Murphy (Akeem / Clarence / Saul / Randy Watson), Shari Headley (Lisa), Wesley Snipes (General Izzy), James Earl Jones (King Jaffe Joffer), Arsenio Hall (Semmi/Morris/Reverend Brown/Baba), Jermaine Fowler (Lavelle Junson), Tracy Morgan (Uncle Reem), e.a. | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2021

Drieëndertig jaar na Coming to America lijkt er weinig veranderd in Zamunda. Het enorme paleis is nog steeds een overdaad aan luxe, prins Akeem staat nog steeds onder grote druk van zijn vader en er wordt nog steeds gewerkt met gearrangeerde huwelijken. In de hele vervolgfilm lijkt überhaupt weinig veranderd. De openingsscène is bijna identiek, de grappen en typetjes zijn hetzelfde, alleen de rollen zijn nu omgedraaid. Akeem blijkt een buitenechtelijke zoon in Queens te hebben die kans maakt op de positie van kroonprins. De cultuurshock uit de eerste film kwam voort uit de geprivilegieerde rijke prins die naar Queens ging, maar nu is het de kansarme jongen, Lavelle Junson, uit Queens die de rijkdom van Zamunda mag ondervinden.

Amerika speelt een veel kleinere rol, want nu staat het fictieve rijk van Zamunda centraal. In de eerste film ontbrak het al redelijk aan satire en ook hier is dat niet terug te vinden, behalve als je de vrouwenrechten in Zamunda hoog op de agenda hebt staan. Misschien is satire dan ook wel niet de sterke kant van deze films. Toch valt er genoeg te lachen. Een aantal leuke typetjes van Eddie Murphy en Arsenio Hall keert terug, zoals de oudere joodse Saul die sterk en totaal onherkenbaar door Murphy wordt neergezet. Ook de grappige bijrollen van toen, denk aan de eigenaar van McDowell's en de grote James Earl Jones, zijn weer van de partij. Het is eigenlijk een groot herkauwen van de grappen uit de eerste film, maar toch is het leuk om dezelfde acteurs nog steeds plezier te zien hebben. Coming 2 America heeft bovendien een enorm blik aan cameo's en bijrollen opengetrokken wat voor nog meer geestige momenten zorgt.

Het origineel ontaardt na een redelijk begin met grappige scènes al snel in een matige romantische film en het vervolg ondergaat eigenlijk hetzelfde lot. Lavelle dreigt uitgehuwelijkt te worden, waarna hetzelfde traject volgt. In beide films wordt de romantiek totaal niet sterk en veel te overhaast uitgewerkt. Meer op de voorgrond staat het innerlijke conflict van Akeem als nieuwe heerser en het feit dat hij dezelfde fouten maakt als zijn vader. Deze rol lijkt echter een stuk minder geschikt voor Eddie Murphy, die in het verleden toch vooral leek te gedijen in films zoals Trading Places, waarin hij het establishment juist als vreemde observeerde en belachelijk kon maken in plaats van het te vertegenwoordigen.

Het is echter een plezier om de typetjes uit de eerste film terug te zien. De meesten zijn nog steeds vermakelijk ook al krijgen ze niet altijd de beste grappen mee. Het scenario is matig, de humor soms ronduit flauw en er is zoveel product placement dat al snel duidelijk wordt welk motief nog meer schuilgaat achter dit tweede deel. Als buitenechtelijke bastaardzoon is Coming 2 America precies zoals zijn vader: matig, maar door een aantal personages toch hilarisch af en toe.

Coming 2 America is vanaf 5 maart te zien bij Amazon Prime Video.