Als kind maakte ze een traumatische gebeurtenis mee, maar wat er op dat ene moment nu precies gebeurde weet Sonja Wyss als ze volwassen is eigenlijk nog steeds niet. In haar documentaire Farewell Paradise probeert ze de waarheid boven tafel te krijgen, door alle leden van het gezin waarin ze als jongste dochter opgroeide stevig aan de tand te voelen. De vragen die Wyss stelt zijn niet mals.
Wyss vangt het gesprek aan door haar ouders een foto te tonen. De tranen schieten in haar moeders ogen, haar vader kijkt bedrukt. Voor haar moeder is de foto een momentopname van het ergste dat ze ooit in haar leven heeft meegemaakt. De foto toont het laatste moment dat het gezin op de Bahama's waren, waar het een idyllisch leven leidde. Vlak daarna vertrok de moeder met haar dochters naar Zwitserland. Afwisselend vertellen Wyss' ouders en drie zussen vanuit hun eigen perspectief op de situatie wat er voor, tijdens en na het vertrek gebeurde.
Er gebeurde nogal wat. Via de confronterende gesprekken die Wyss met haar ouders en zussen voert, ontvouwt zich een ware familietragedie. Hun perspectieven verschillen soms van elkaar, waardoor de puzzel nooit compleet wordt. Je komt niet te weten wat nu exact de reden van de scheiding was. Die ene druppel die de emmer deed overlopen en het abrupte vertrek in gang zette. Dat de (gevolgen van de) scheiding een enorm negatieve impact op de kinderen heeft gehad is een ding dat wel zeker is. Dankzij de film van hun jongere zus kunnen ze eindelijk vertellen hoe zij zich destijds hebben gevoeld, iets waar destijds geen luisterend oor voor was
Farewell Paradise bevat voornamelijk talking heads. Alle familieleden zijn tegen eenzelfde grijs gemêleerde achtergrond gepositioneerd, niet echt een heel spannend decor. Af en toe worden de gesprekken met de familieleden afgewisseld met bijvoorbeeld beelden van een besneeuwd landschap en zomerse taferelen op een strand. Waar dit soort documentaires doorgaans voor een saaie lange zit zorgen, houdt Wyss wél je aandacht vast. De inhoud is immers al schokkend genoeg. Een spannend concept om dit familiedrama te vertellen is niet nodig. In deze simpele vorm komt het verhaal dat Wyss wil vertellen juist goed tot zijn recht.
Je familieleden confronteren met het verleden en jouw emoties is één van de moeilijkste dingen om te doen. Ze zijn vaak degenen die het dichtstbij staan, alleen al door de bloedband die je hebt. Je familie wil je niet kwetsen. Tegelijkertijd kunnen ze heel ver van je af staan, door fysieke afstand of verschil in opvatting. Met Farewel Paradise levert Wyss een enorme knappe prestatie op persoonlijk vlak. Met het doorbreken van het stilzwijgen van haar familie is ze een voorbeeld voor de vele families waar zwijgen al generatieslang goud is.
