Yellowstone
Recensie

Yellowstone (2019)

Prachtig gefilmde documentaire die zich richt op de kwetsbaarheid van wolven en grizzlyberen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 9 sec
Regie: Eric Bendick | Speelduur: 52 minuten | Cast: Bill Pullman (verteller) | Jaar: 2019

De organisatie van Wildlife Film Festival Rotterdam (WFFR) brengt de komende tijd zes prijswinnende natuurfilms uit in de Nederlandse bioscopen. Yellowstone mag de reeks aftrappen en is meteen een mooi uithangbord voor dit 'on tour'-evenement. De opnames van het Amerikaanse natuurschoon zijn namelijk zeer indrukwekkend.

De camera klimt over een bergkam, de muziek zwelt aan en dan - tadaa! - verschijnt plotseling een kudde met grazende bizons in beeld. De makers van Yellowstone pakken het groots aan. Dat Independence Day-president Bill Pullman de plaatjes aan elkaar mag praten en daar sappig commentaar op levert, onderstreept de Amerikaanse grandeur.

Centraal staan de grote jagers: grizzlyberen, grijze wolven, poema's en coyotes. Twee van deze harige 'hoofdrolspelers' krijgen zelfs een naam toebedeeld, zodat de kijker zich wat makkelijker met hen kan identificeren. Gedurende vier seizoenen volgen we Black Tail, een wolf die in zijn eentje door de wildernis zwerft, op zoek naar een nieuwe roedel. Ook maken we kennis met Quad Mom, een oude moederbeer die haar vier welpjes probeert op te voeden in onherbergzaam gebied. De spanningsboogjes in natuurfilms als deze zijn meestal vrij simpel, maar ze werken uitstekend. Want zal het Black Tail lukken om aansluiting te vinden bij zijn soortgenoten of is hij uiteindelijk toch gedoemd om in eenzaamheid te sterven? En hoe zal het Quad Mom en haar kroost vergaan tijdens die strenge wintermaanden?

Alles wordt uit de kast getrokken om van Yellowstone een belevenis te maken - van spectaculaire droneshots tot aan mooie time-lapsebeelden en slowmotions. Een enkele keer belandt het verhaal op een zijspoor, omdat de makers de verleiding niet kunnen weerstaan om een uniek natuurfenomeen te filmen - dat eigenlijk niet zoveel met de roofdieren te maken heeft. Maar hoe bezwaarlijk is dat? De zonsverduistering die heel Yellowstone een paar minuten in kou en duisternis hult, behoort zeker tot de visuele hoogtepunten van de film.

Toegegeven: op informatief vlak laten de makers soms wat steekjes vallen. Yellowstone biedt helaas geen nieuwe (biologische) inzichten, maar recyclet gewoon een bekende boodschap uit veel andere natuurfilms. Dat roofdieren cruciaal zijn voor een juiste balans in het ecosysteem. Een waarheid als een koe natuurlijk, maar dat hebben we al vaker gehoord. Wie geen genoeg krijgt van de avonturen in het oudste natuurpark ter wereld heeft geluk. Yellowstone is met een speelduur van slechts tweeënvijftig minuten eigenlijk geen losse bioscoopfilm, maar de tweede aflevering van Epic Yellowstone, een documentaireserie die vorig jaar op de Amerikaanse televisie werd uitgezonden. Er zijn dus nóg drie afleveringen waar je je tanden in kunt zetten.