Regie: Zoé Wittock | Scenario: Zoé Wittock | Cast: Noémie Merlant (Jeanne Tantois), Emmanuelle Bercot (Margarette), Bastien Bouillon (Marc), Sam Louwyck (Hubert) | Speelduur: 94 minuten | Jaar: 2020

Na een aantal korte filmproducties maakt de Belgische regisseur Zoé Wittock een gedurfd speelfilmdebuut. Met Jumbo laat zij op gewaagde wijze zien dat liefde voor iedereen anders is en bovenal dat iedere vorm van liefde mag bestaan.

De jonge verlegen vrouw Jeanne werkt in een pretpark. Ze schrikt van ieder sociaal contact terug en gedraagt zich wat ongemakkelijk. 's Avonds komt ze tot rust, als ze de attractie Move It (oftewel Jumbo) poetst. In de donkerte en stilte ontstaat iets magisch. Jeanne krijgt gevoelens voor Jumbo. Ze wordt verliefd op een pretparkattractie.

Het is in het begin lastig om in deze opbloeiende liefde mee te gaan. Liefde voelen voor een voorwerp is best een gek idee, maar niet voor iedereen. 'Objectum-seksualiteit' komt wel degelijk voor en het is Wittock te prijzen dat ze dit onderwerp op een originele manier in haar eerste lange film bespreekbaar maakt. Noémie Merlant, die in 2019 te zien was in Portrait de la Jeune Fille en Feu, uit met volle overtuiging de gevoelens die haar personage voor de attractie voelt en ontvangt de liefde van de attractie maar al te graag. Want ja, die liefde blijkt wederzijds te zijn als je de knipperlichten moet geloven.

In dit coming-of-ageverhaal brengt Wittock op een kunstzinnige manier de seksualiteit die Jeanne beleeft in beeld. Wanneer daar liters smeerolie en wilde ritjes in de attractie aan te pas komen, kan het al snel vulgair worden. Wittock presteert het echter de scènes intiem en zeer stijlvol houden.

In eerste instantie lijkt Marc, de baas van Jeanne, haar gevoelens enigszins te begrijpen, maar haar moeder accepteert het vriendje van haar dochter niet. Margarette wordt woest als Jeanne haar liefje aan haar voorstelt en dat doet Jeanne veel verdriet. Dat vriendje is namelijk de enige plek waar ze zich veilig voelt en waar ze zich (letterlijk) open en bloot durft te stellen. Ze staat op het punt om te ontdekken wat liefde en seksualiteit is en dat wordt door haar moeder keihard afgestraft.

Jeanne hoeft sowieso geen hulp of voorbeeldfunctie van haar moeder te verwachten. Jeannes vader is uit beeld en Margarette lijkt interesse te hebben in iedere man die haar café of huis binnenstapt. Zodra een man toehapt verdwijnt haar dochter uit beeld, terwijl er van Jeanne wel verwacht wordt dat ze zich netjes aan de lover van het moment voorstelt. Van je ouders moet je het hebben.

Hoe gek je de liefde voor een attractie ook vindt, Jumbo draait niet uit op een lachwekkende B-film. Wittock laat ons met de juiste balans tussen drama en fantasy zien dat iedereen zijn of haar liefde in iets of iemand anders vindt.