In 2011 besluiten John en Molly een poging te doen om hun droom te verwezenlijken. De fantasie bestaat bij Molly al een tijd om een volledig duurzame boerderij te beginnen. Zonder geld en met minimale kennis van agricultuur, verlaten John en Molly de hectiek van Los Angeles en beginnen een boerderij op een uiterst moeilijk en droog terrein in Californië. John legde hun strubbelingen vast op camera. Zeven jaar lang heeft hij gefilmd hoe hun Apricot Lane Farms telkens weer voor nieuwe uitdagingen komt te staan. Het resultaat is een uiterst inspirerende en ontroerende reflectie op landbouw, natuur en het welzijn van de gehele planeet.
The Biggest Little Farm begint met beelden waarin enorme bosbranden de gehele boerderij van John en Molly in as dreigen te leggen. Dit is slechts een van de vele tegenslagen die John en Molly te verwerken krijgen. Coyotes doden hun kippen, slakken dreigen hun citroenbomen op te eten en vogels eten een groot deel van de vruchten op. Door alle plagen is het project tot verdoemenis bestemd. De utopistische visie van John en Molly wordt constant getest en de film schroomt niet om de harde realiteit van het succesvol runnen van een duurzame boerderij te laten zien. Hiermee laat John Chester expliciet zien dat het echt niet gemakkelijk is om zijn ideaal te verwezenlijken.
Tegelijkertijd beeldt John deze visie zeer aantrekkelijk uit in zowel de cinematografie als in het immense respect voor mens, dier en natuur dat uit zijn filosofie spreekt. Alleen al de reden waarom John en Molly besluiten de boerderij te beginnen is uiterst sympathiek. John en Molly adopteerden een zeer verwaarloosde hond toen ze nog in Santa Monica woonden. Deze hond, Todd, was zeer dankbaar voor de liefde die hij kreeg van de twee. Zoveel zelfs dat elke keer als John en Molly wegwaren Todd de hele buurt bij elkaar blafte. Toen ze hun appartement uitgezet werden vanwege Todd was er eigenlijk maar één optie; Todd wegdoen. John had echter beloofd om altijd een goed huis voor Todd te bieden en zo kwam het idealistische koppel op het idee om de droom van een volledig duurzame boerderij tot uitvoering te brengen. Voor hun hond. De filosofie waarmee het stel te werk gaat op hun landbouwbedrijf is uiterst fascinerend. Ze proberen een heel ecosysteem op te bouwen. Steeds weer zorgt dit voor de nodige tegenslagen, maar uiteindelijk ontstaat er inderdaad een soort ecosysteem, waar ook de nodige wilde dieren op af komen. Met zijn ervaring in natuurdocumentaires weet John deze dieren prachtig af te beelden. Met enorm veel detail observeert John met zijn camera de ongelofelijke pracht van de natuur in zijn eigen achtertuin.
The Biggest Little Farm blinkt vooral uit in het op geheel eigen wijze bespreekbaar maken van de wereldproblematiek. Met de opwarming van de aarde is het nodig om alternatieven te vinden. Zonder prekerig te worden en door de voordelen van duurzame landbouw op deze persoonlijke en prachtig uitgebeelde manier te laten zien, is The Biggest Little Farm een goed startpunt om mensen te overtuigen van nieuwere vormen van agricultuur. De film slaat daarbij de juiste emotionele toon aan. Van de vele ontroerende, grappige en de meer politieke momenten lijkt geen enkele emotie te geforceerd. De liefde waaruit deze film tot stand is gekomen maakt hem uiterst inspirerend. Het zou zomaar kunnen dat na deze film ineens heel veel grond verkocht wordt voor vergelijkbare projecten.
