Cold Pursuit opent met een quote van Oscar Wilde: "Some cause happiness wherever they go; others whenever they go." Het lijkt een opzichtige introductie van een typisch Liam Neeson-vehikel waarin flink wat wraak wordt genomen. Hoewel vergelding weer het leidende thema is in Cold Pursuit, is het eigenlijk een atypische film voor Neeson. Dat komt met name door de flinke dosis zwarte humor.
Nels Coxman is zojuist benoemd tot 'burger van het jaar' in een klein dorp in Colorado vanwege zijn werkzaamheden als sneeuwschuiverchauffeur. Het is Coxmans taak om alle wegen begaanbaar te houden in de Rocky Mountains. De dood van Coxmans zoon zet dit simpele leven volledig op zijn kop. De politie houdt de doodsoorzaak op een overdosis heroïne, maar Coxman gelooft daar niet in. Als hij ontdekt dat een groep gangsters zijn zoon heeft vermoord, volgt een wraakcampagne met flink wat moorden. Dat ontketent een ware bendeoorlog in het rustige plaatsje, want de gangsterleider houdt de rivaliserende Native Americans verantwoordelijk voor het geweld. Ondertussen is Coxman nog steeds op zoek naar vergelding.
Cold Pursuit is een remake van Kraftidioten (2014) van dezelfde regisseur; Hans Petter Moland. Het is altijd enigszins vreemd als regisseurs hun eigen film opnieuw maken in Hollywood, zoals George Sluizer deed met Spoorloos en Michael Haneke met Funny Games. Het resultaat is zelden in het voordeel van de Amerikaanse kopie. In Cold Pursuit is de humor minder grappig en vooral het acteerwerk minder overtuigend dan in het origineel. De bende inheemse Amerikanen is dan wel weer een leuke en originele vondst en de winterse setting is godzijdank behouden.
Aanvankelijk botst de humor met de heftige materie. Zo is de komische noot tijdens Coxmans identificatie van zijn zoon erg wrang. Met de komst van de groep indianen verbetert de komische timing en worden de grappen sterker. Verfrissend is de manier waarop Cold Pursuit met de dood omspringt en er een doorlopende grap van maakt. Elke keer als iemand omkomt verschijnt de naam in de tussentitels met een kruis erbij en in de aftiteling is er een 'order of disappearance' in plaats van 'order of appearance' te vinden. Toch blijft Cold Pursuit iets te veel een dikke knipoog naar het genre. De truc van het ironisch benaderen van actiefilms en thrillers kennen we ondertussen wel. Wat rest is een niemendalletje waarin Liam Neeson op een iets andere manier en met meer humor wraak neemt en moordt dan in zijn andere films.
