Enkele maanden geleden kon men in Amerika al genieten van Dreamworks' nieuwe kinderboekverfilming Captain Underpants: The First Epic Movie. Zo vlak voor de herfstvakantie is Nederland aan de beurt, al wordt de film hier alleen uitgebracht in de Nederlandse versie. Ten opzichte van grotere titels zoals Shrek, Madagascar en Kung Fu Panda is dit een goedkope en eenvoudige productie. Heeft Dreamworks met deze uitdagende zet de juiste onderbroek aangetrokken?
Kapitein Onderbroek, wie kent hem niet? De boeken over de slechts in een grote witte slip geklede superheld en zijn kameraden staan ongetwijfeld in vele kinderslaapkamers op de leesplank. De knotsgekke verhaaltjes van auteur Dav Pilkey, die zelf ook de tekeningetjes verzorgt in de boekjes, zijn immers al sinds 1997 mateloos populair. Het is dan ook niet heel gek dat animatiestudio Dreamworks de rechten van de verhalen kocht. De studio verfilmt ze met een opvallend simpele stijl, die desalniettemin erg trouw blijft aan het bronmateriaal. De animatie is wellicht te simpel voor de standaarden waar we zo mee verwend zijn vandaag de dag, maar voor deze film werkt dat juist uiterst prettig. De stijl heeft een bepaalde charme die de prent lekker sprankelend maakt.
Schoolvrienden Harold en Sjors zijn twee echte kwajongens. Dikwijls zetten ze de boel flink op stelten in het dystopische schoolgebouw met hun grappen en grollen. Dit tot grote ergernis van schoolhoofd Krupp, die de twee maar al te graag een lesje wil leren door ze in verschillende klassen te plaatsen. Om dit rampzalige noodlot te voorkomen, halen Harold en Sjors van alles uit de kast. Eén simpele plastic hypnose-ring uit een pak ontbijtgranen blijkt uiteindelijk de ultieme oplossing te zijn. Met deze ring kunnen Harold en Sjors meneer Krupp laten denken dat hij Kapitein Onderbroek is, de superheld waar de twee samen in hun boomhut de meest coole stripboeken over maken. En nu die normaal zo vervelende schooldirecteur een superleuke, maar niet al te snuggere held is, kun je daar als grapjassen maar beter gelijk goed van gebruik maken. Of misbruiken voor hun eigen kattenkwaad.
Op het eerste gezicht lijkt dit verhaal vrij sullig. En dat is het ook. Kapitein Onderbroek toont in dit eerste grote avontuur bijna alles wat we al eens eerder hebben gezien in andere kinderfilms, inclusief een clichématige slechterik met een fout Duits accent en een überflauwe achternaam. Het blijkt gelukkig een zegen voor de film, want deze schaamteloze sulligheid werkt verdomd goed. Kapitein Onderbroek is namelijk een schoolboekvoorbeeld voor het creatief invullen van een al uitgekauwd concept. De kleurrijke animatieprent is in dat opzicht origineel, leuk om te bekijken en heeft ook nog een aantal boodschappen die de film goed behapbaar te maken.
De film laat zich omschrijven als een 'Deadpool-light' voor kids. Regelmatig wordt ook deze film letterlijk even gepauzeerd en wenden Harold en Sjors zich rechtstreeks tot het publiek. Daarbij worden zelfs grappen gemaakt over het beperkte productiebudget. Om dergelijke taferelen eerst in een R-rated film te zien en nu bijna letterlijk hetzelfde in een kinderfilm is eigenlijk te geestig voor woorden. De rebelse humor is ontzettend goed, maar wat wil je ook als het verhaal draait om twee bevriende grappenmakers? Jammer is alleen de te lang uitgerekte slotakte. In dit laatste gevecht blijven de makers het verhaal onnodig lang rekken en verliest de film zijn eerder zo kenmerkende humor en vaart. Het is aan de kijker om daar een groot of klein probleem van te maken.
Kapitein Onderbroek zal wellicht niet tot in den treuren worden herhaald op Neerlands bekendste campingzender (zoals de grotere films uit de stal van Dreamworks), maar dat mag de pret zeker niet drukken. Iedereen die een grote witte slip in de ladekast heeft liggen en een geïmproviseerde cape tevoorschijn kan toveren, kan een superheld zijn. Kapitein Onderbroek barst van de perfect ingekopte - ja, ja... daar komt ie! - onderbroekenlol, bevat onverwacht leuke momenten (bijvoorbeeld wanneer Harold en Sjors spontaan een muzikaal momentje hebben) en is eigenlijk gewoon ontzettend liefelijk. Zeker een bioscoopbezoekje waard dus met de kinderen in de aankomende herfstvakantie! O ja... blijf nog even zitten tijdens de credits!
