Op 15 april 2013 vonden de bomaanslagen tijdens de marathon van Boston plaats. Deze afschuwelijke gebeurtenis is dit jaar de inzet voor twee Amerikaanse speelfilms, maar er is een verschil in focus tussen beide producties. In Patriots Day lag de nadruk op de grootschalige klopjacht op de daders en het bombastische actiegeweld, in Stronger gaat alle aandacht uit naar het persoonlijk leed van één slachtoffer.
Aan de basis van het waargebeurde Stronger staan de memoires van Jeff Bauman, een doodgewone burger uit Boston, die op het moment van de explosies tussen de toeschouwers stond om de hardlopers aan te moedigen. Hij raakte zwaargewond en werd naar het ziekenhuis gebracht, waar de chirurgen tot de conclusie kwamen dat zijn beide benen tot boven de knieën geamputeerd moesten worden. Doordat een foto van Bauman 'viral' ging op het internet en de nieuwszenders, ontpopte de Amerikaan zich tijdens zijn revalidatieperiode ongewild tot een symbool van hoop en veerkracht. Het credo 'Boston Strong' kreeg daarmee een gezicht.
En dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Hoewel Amerikaans sentiment nooit ver weg is in dit soort films, weet regisseur David Gordon Green met zijn drama op een soepele manier de valkuilen te omzeilen waar Patriot's Day intrapte. Te beginnen met de benadering van het hoofdpersonage: Green plaatst Jeff Bauman niet zomaar op een voetstuk, maar durft hem ook als een hulpeloos, bang en kwetsbaar slachtoffer te tonen. Sterk zijn de scènes waarin de protagonist worstelt met zijn handicap. Bijvoorbeeld wanneer hij over de rand van een badkuip probeert te klimmen, of wanneer hij huilend over een parkeerplaats kruipt. Op zulke momenten is het soms even slikken. Vooral omdat de langdurige shots het ongemak van Baumans situatie voelbaar maken.
Verhaaltechnisch is er ook iets interessants gaande, want de terroristische aanslag markeert niet onmiddellijk een moreel omslagpunt in het leven van het hoofdpersonage. Hij blijft juist opvallend lang de losbol die hij altijd al was. Door zijn nonchalante levenshouding verloopt het contact met zijn ex-vriendin nog steeds een beetje stroef; het is dus maar de vraag of hij haar ooit zal terugwinnen. Het moment van inkeer dient zich pas vrij laat aan, maar de weg ernaartoe is geloofwaardig in beeld gebracht.
Dat is voor het allergrootste deel te danken aan Jake Gyllenhaal, die hier de hoofdrol voor zijn rekening neemt en tevens optreedt als producent van de film. Moeiteloos schakelt hij binnen het breedst denkbare spectrum van emoties (van verdriet zonder woorden tot aan explosieve woedeaanvallen), waarmee Gyllenhaal wederom bewijst dat hij tot het groepje beste acteurs van zijn generatie behoort. Zonder de aanwezigheid van deze topper zou Stronger ongetwijfeld een minder indrukwekkende film zijn geweest.
Helaas staat daar ook een groot minpunt tegenover. De moeder des huizes (een bloedirritante bijrol van Miranda Richardson) is een vreselijk oppervlakkig figuur. Continu stelt zij de media-aandacht voor haar familie boven het welzijn van haar eigen zoon, waardoor ze de film eigenhandig voorziet van een vreemd, satirisch randje. Bedoeld of onbedoeld, een als maatschappijkritiek verpakt moederpersonage doet op dramatisch vlak maar weinig goeds voor het verhaal. Er ontstaat alleen een enorme, onoverbrugbare kloof met de personages die wél in staat zijn om na te denken of hun eigen daden relativeren.
Af en toe komt regisseur David Gordon Green met Stronger akelig dicht in de buurt van de realiteit. Huiveringwekkend is de zorgvuldige reconstructie van de chaos die ontstond na de bomaanslagen, waarbij de meest bloederige details vol in beeld verschijnen. Mede door zijn strategische plaatsing voelt de flashbackscène niet aan als effectbejag, maar levert hij een constructieve bijdrage aan het geheel. Overigens is het niet alleen maar kommer en kwel in Greens film. Er is voldoende tijd ingelast voor wat milde romantiek en zwartgallige humor. Zo nu en dan valt er dus ook nog wat te lachen. Stronger is een hoopgevend portret van een man die door het diepste dal gaat en weer opkrabbelt; een eerbetoon aan de veerkracht van de mens.
