In amper zeven jaar tijd zijn de Minions uitgegroeid tot een ware hype en melkkoe voor animatiestudio Illumination Entertainment. Je kunt geen supermarkt binnenlopen of de knechtjes lachen je tegemoet. De koddige chaotische gele wezentjes met namen als Kevin en Mel mochten twee jaar geleden zelfs komen opdraven voor hun eigen spin-off. In het derde deel van Despicable Me worden de hulpjes vooral van stal gehaald om de lachspieren te trainen en de armoeiige plot uit het slop te trekken.
Het opdraven van de Minions is hierbij verworden tot een zwaktebod. Ze belanden in dit deel zelfs in de gevangenis, waarbij ze een zijplot mogen opvullen die poogt te verhullen dat regisseursduo Pierre Coffin en Kyle Balda bitter weinig verhaal omhanden hadden. De komst van een nieuwe schurk en Gru's eigen tweelingbroer Dru waren kennelijk niet genoeg om de creativiteit aan te wakkeren.
De stand van zaken aan het begin van Despicable Me 3 is als volgt. Voormalig booswicht Gru werkt nu met zijn liefje Lucy voor de Anti-Villain League, maar wordt er uitgeknikkerd zodra er een nieuwe bazin (met een enorme gok) aantreedt. Zonder baan zitten hoeft niet lang vervelend te zijn als blijkt dat Gru's moeder al die tijd voor haar zoon verborgen heeft gehouden dat ze nog een zoon had. De reünie met tweelingbroer Dru is er vooral een van contrasten, maar het tweetal is al snel vier handen op een buik.
In de openingssequentie hebben we al kennis gemaakt met Balthazar Bratt, een voormalig kindsterretje met een eigen televisieserie die is blijven steken in de jaren tachtig. Het was de puberteit die hem de das omdeed. Bratt speelde op de buis ooit een boef, maar is er in werkelijkheid een geworden. Het is een kwestie van tijd voor Gru, Dru en Lucy het op mogen nemen tegen Bratt die een knoeperd van een diamant heeft gejat.
Al kunnen ze nog eeuwen doorgaan met de avonturen van de mopperende goedzak, de creatieve bron van Despicable Me is zo langzamerhand wel opgedroogd. Telkens moeten er nieuwe personages worden geïntroduceerd om de reeks nieuwe dynamiek mee te geven. Uiteraard zijn hier meer reeksen, zoals Toy Story en Shrek schuldig aan, maar in het geval van de avonturen van Gru doet het aan als een geforceerde toestand.
Het wordt namelijk pijnlijk duidelijk dat Gru alleen niet voldoende is. De toevoeging van vrouw Lucy was nog wel een aardige, maar de schrijvers wisten voor dit nieuwe deel niet goed wat uit te halen met de pleegkids van het stel en de Minions. Toegegeven, de gele komedianten werken nog steeds als een tierelier, maar ze doen hier toch vooral dienst als opvulsel. Dit komt voornamelijk door het gebrek aan solide verhaal. Waar eerdere delen nog mooi diverse componenten in elkaar wisten te laten grijpen, is Despicable Me 3 toch vooral een aaneenschakeling van afzonderlijke sketches met af en toe een energieke actiescène.
De tweelingbroers zijn niet echt aan elkaar gewaagd. Het duo lacht en ouwehoert wat af, maar als het er daadwerkelijk op aankomt en ze op boevenjacht moeten is het verschil in ervaring tussen Gru en Dru niet afdoende om de kijker daadwerkelijk aangehaakt te houden. Wat begon als een platgeslagen maar toch alleraardigst gegeven verzandt dan in een weinig verheffend plotvehikel.
Dit zal ongetwijfeld niet het laatste zijn wat we van Gru en zijn Minions zullen zien en horen. Maar de geestelijk ouders van de voormalige topcrimineel zouden er goed aan doen een pas op te maken en hun hoofdpersonage met al zijn makken en potentieel te heroverwegen en opnieuw uit te vinden.
