Zonder een vastomlijnd plan trekken de twintigers Phillipe en Yara langs afgelegen dorpjes en boswegen van Litouwen. Onderweg bedrijven ze de liefde, filosoferen ze over het leven en proberen ze zich met handen en voeten verstaanbaar te maken tegen de lokale bevolking. Het regiedebuut van Hanna van Niekerk levert daarmee een aangename mix op van een roadmovie en karakterstudie van twee geliefden die zoekende zijn naar een richting in hun leven.
De film opent heel intiem, met de twee hoofdpersonages die slechts gehuld in ondergoed voor de spiegel van hun logeerplek staan en dingen benoemen over elkaars lichaam. Van Niekerk zit de personages letterlijk dicht op de huid, van het knijpen in buikvetjes, tot het uitknijpen van rugpukkeltjes en het kussen van zweetdruppels. Het knappe is dat ondanks het feit dat de camera er pal bovenop staat, de liefkozingen nergens geforceerd aanvoelen.
In deze ongeforceerde sfeer schuilt de kracht van Van Niekerks regiedebuut, waarbij grotendeels zonder vast script werd gewerkt. Dit betekent dat Weeber en Fest er regelmatig vrij geïmproviseerd op los kunnen discussiëren en filosoferen op uiteenlopende onderwerpen. Over doelen in het leven, het wel of niet (willen) passen in een hokjesmaatschappij, een vrijgevochten bestaan willen leven in uithoeken van de wereld, of als burgerlijke huismoeder met een bakfiets door de stad willen fietsen.
Deze losse stijl van film maken sluit goed aan bij het thema, over twee rondzwervende twintigers, die niet alleen dolende zijn in hun reis, maar vooral in de fase van hun leven. Bovendien geeft het de film een aangenaam natuurlijk karakter, daar waar veel andere Nederlandse films nog weleens de neiging hebben om acteurs hun teksten op te laten dreunen alsof ze de achterste rij in het theater proberen te bereiken.
Daarmee is Van Niekerks film deels een reislustige, meanderende roadtrip, maar tegelijkertijd vooral een karakterstudie over langzaam uit elkaar groeiende geliefden met botsende persoonlijkheden. Phillipe is een onrustige dwaler, die zich het liefst zonder plan van het ene in het andere avontuur stort, Yara de wat meer gegronde, onzekere aanhanger die soms moeite heeft om haar reispartner bij te kunnen benen.
Yara doet aanvankelijk aan als een wat suf, afhankelijk tutje dat makkelijk over zich heen laat lopen, maar dit blijkt gaandeweg toch minder het geval te zijn. In een cruciale scène tijdens een nachtelijke autorit worden de rollen opeens op knappe wijze omgedraaid en blijkt zij ook mondig genoeg te zijn om op te komen voor haar eigen behoeftes en idealen.
Van Niekerk levert een fraai geschoten en interessant debuut af, dat reislust en 'pillow talk' goed met elkaar weet te combineren. Het heeft niet veel meer nodig dan het spel van de twee hoofdrolspelers om te boeien. Bovenal is het de verfrissende, ongedwongen stijl waarmee de film zich positief van het gemiddelde binnenlandse aanbod weet te onderscheiden.
