Met The 9th Life of Louis Drax lijkt Alexandre Aja een waardige opvolger voor zijn zonderlinge Horns voor ogen gehad te hebben. In die bizarre film trok hij alles uit de kast in een gitzwarte, gothic komedie die de regels van de fantasy en horror aan zijn laars lapte. Goed nieuws voor de genrefans die er wel om konden lachen, want Aja tracht dus nu hetzelfde te bewerkstelligen. Het probleem is echter dat aan de basis van The 9th Life of Louis Drax een bloedserieus en beladen thema staat, dat zich maar moeilijk leent voor alle fantastische opsmuk waarmee Aja het serveert. Wat begint als een licht en komisch jongensavontuur, ontspoort hoe langer hoe meer in een duister relaas over slechte ouders, psychisch trauma en een dodelijke drang naar aandacht, waarbij Aja's mentaliteit van 'kijk-deze-malligheid-eens' volkomen misplaatst voelt.
De Louis Drax uit de titel is een negenjarig jochie dat de pech had in coma te raken na een val van een klif. Dat klinkt onfortuinlijk, maar is voor Louis slechts het zoveelste ongeluk in zijn korte bestaan. Die pech begon naar eigen zeggen al bij zijn geboorte en heeft zich sindsdien geuit in een reeks voorvallen die elk ander kind niet overleefd zou hebben. Nu lijkt ook voor Louis de grens bereikt, want het lukt hem niet om uit zijn coma te stappen. Dat geeft hem echter de gelegenheid om te observeren hoe zijn omgeving reageert op zijn toestand. Na het voorval is een onderzoek in gang gezet om te beoordelen of er opzet bij zijn ongeluk in het spel was. Alle sporen wijzen naar zijn sindsdien verdwenen vader. Ondertussen grient zijn beeldschone moeder aan zijn zijde, wat de aandacht trekt van de onwaarschijnlijk aantrekkelijke arts die Louis' curieuze geval bestudeert. Want dat er met het joch en zijn ouders veel meer aan de hand is dan een jammerlijk afgelopen picknick, laat zich snel raden.
Zo beschouwd schijnt The 9th Life of Louis Drax allereerst een doorsnee 'whodunit', maar dan had Aja zeker voor de eer bedankt. Voor een regisseur met uitsluitend horrortitels in zijn zak geen gedweep met standaard misdaadonderzoek. Nee, daar moeten bovennatuurlijke elementen, zoals engelen en zeemonsters, aan te pas komen wil het interessant worden. Dat leent zich prima voor de sfeer van jeugdig avontuur die de film aanvankelijk uitstraalt en een jonge doelgroep doet vermoeden. Al snel blijkt echter dat het hoe en waarom achter Louis' leed minder fantastisch, maar vooral duisterder en schokkender is dan verwacht. Het exotische element van The 9th Life of Louis Drax pakt daarbij misleidend uit en slaat dood. Wie met een kinderfilm van doen dacht te hebben, vergist zich behoorlijk. De film ontaardt in een thriller waarin optimistische fantasie plaatsmaakt voor zwaar drama over menselijke pijn en gestoorde ouder-kindrelaties. Op zich geen onaardige wending, ware het niet dat serieus drama aan Aja verspild is.
Uiteraard baseert Aja dit drama slechts op het bronmateriaal van schrijfster Liz Jensen. Maar gezien zijn staat van dienst is het niet verwonderlijk dat hij visueel flink uitpakt wanneer het script hem dat toestaat. Aja leeft zich veelvuldig uit met licht/donkercontrasten en stemmingmakende halo's, waardoor de film absoluut sfeerrijk is. De overdreven spookachtige soundtrack had wel een tikkeltje minder gemogen. De stijlmiddelen houden het verloop van de eerste helft enigszins intrigerend, ondanks de menselijke tekortkomingen naast al het mysterie. Want tegenover de vraagtekens rond het lot van Louis wordt een potsierlijke plotlijn geplaatst over een verhouding tussen moeder en dokter, beiden met het uiterlijk van een supermodel. Het tenenkrommende subplot mag dan uiteindelijk in dienst van Aja's grote misleiding staan, dat het lachwekkende trekjes aanneemt zal hopelijk toch onbedoeld zijn.
Eveneens niet bevorderlijk voor onze band met de hoofdpersonen is het feit dat de titelfiguur eigenlijk niet zo'n aardig kereltje is. Tijdens het voortdurende onderzoek levert hij commentaar op zijn situatie en zijn verleden, à la het inhoudelijk soortgelijke (en ook al niet beklijvende) The Lovely Bones, maar erg sympathiek is hij niet. Hij stookt tussen zijn ouders en doodt zijn hamsters. Vloeit dit alles voort uit een onverwerkt trauma rond zijn bekvechtende opvoeders? Met de achterliggende redenen heeft Aja schijnbaar minder affiniteit dan met de bovennatuurlijke kanten die hij doet vermoeden. Hij verliest zich in Louis' fantastiewereldje en sleurt ons daarin mee, terwijl dat uiteindelijk als bijzaak, en Louis als bijfiguur in het leven van zijn ouders, bestempeld wordt. Dat Aja ons hardhandig uit die fantasie haalt voor een naargeestige climax vol kommer en kwel die niets meer wegheeft van de vrolijk gestemde opening, is ronduit bezwaarlijk. Aja jongleert losjes met allerhande genres, maar balans wordt node gemist in het uiteindelijk allerminst luchtige geval Louis Drax.
