Disney is in rap tempo bezig zijn catalogus met klassieke animatiefilms om te zetten in speelfilms met acteurs van vlees en bloed. Volgend jaar verschijnt Beauty and the Beast met Emma Watson als de schoonheid en Dan Stevens als het beest. Daarna mag The Little Mermaid daadwerkelijk natte voeten (of vinnen) halen. Jon Favreau is na het succesvolle The Jungle Book alweer bezig met een vervolg en nog niet zo lang geleden kondigde Disney zelfs een live-actionversie van The Lion King aan. Deze week is echter eerst de beurt aan het minder bekende Pete's Dragon dat al eens als animatiefilm verscheen in 1977, toen Disney in een beduidend minder vruchtbare periode verkeerde.
Aan het uiterlijk van de sympathieke draak Elliot waarmee weeskind Pete bevriend raakt, is het nodige gesleuteld. Het meest opvallende detail is de rossige haardos die verdwenen is. Hij is bovendien een stuk minder stuntelig, maar nog steeds een goedzak die het tragische verlies dat Pete moet zien te verwerken een stukje makkelijker moet maken. Bovendien heeft het productieteam, dat het Nieuw-Zeelandse Weta (bekend van The Lord of the Rings) in de arm heeft genomen, besloten om de draak geen schubben, maar een vacht mee te geven. Het maakt het gevleugelde reptiel meteen een heel stuk knuffelbaarder, maar het blijft toch een vreemde gewaarwording om een draak te zien met een bontjas aan. Er doemen met name in de vliegscènes ook vergelijkingen op met Falkor, de vliegende witte hond uit The NeverEnding Story.
Genoeg vergeleken. In een uiterst delicaat uitgewerkte proloog leren we dat de jonge Pete een zwaar leven tegemoet gaat. Hij zit samen met zijn ouders in een auto die moet uitwijken voor een overstekend hert en zo van de weg geraakt. Regisseur van dienst David Lowery, die zich na dit project heeft gestort op de verfilming van Disneys nieuwe kijk op Peter Pan, filmt niet de gruwelen van het ongeluk. Hij richt de camera op de jonge Pete terwijl de auto rond tuimelt en de spullen in het rond vliegen. Daar staat de jonge wees, middenin een groot onheilspellend bos. Het duurt niet lang voordat hij oog in oog komt te staan met zijn nieuwe vriend.
Een scène later is de jongen jaren ouder geworden en is een hechte vriendschap met Elliot een feit. Pete leeft dan als een halve wilde in het bos. Wat dat betreft had Lowery wat meer tijd mogen investeren in de kennismaking tussen het jonge mens en het harige reptiel. Het aftasten en de lichte angstgevoelens hadden een interessante dynamiek kunnen genereren. Het zit eigenlijk gelijk snor tussen de twee. Verderop in de bosrijke omgeving vecht een jonge ambitieuze dame tegen de ontbossing in het gebied. Haar vader Meacham vertelt de kinderen in de regio sterke verhalen over een mysterieuze draak die zich in de bossen ophoudt.
Met Pete's Dragon grijpt Disney terug naar de warme familiefilms waarmee het concern groot is geworden. De emoties die hierbij worden opgeroepen zijn oprecht, waardoor de makers het rechtlijnige en op incidenten gestoelde verhaal gemakkelijk vergeven kan worden. De volwassenen in Petes omgeving moeten er voortdurend aan herinnerd worden dan ze de kinderlijke verwondering zijn verloren en vooral denken in termen van bezit. Als Elliot gevonden wordt barst al snel een ruzie los over de vraag wiens eigendom het gevleugelde reptiel is. Hierbij staat de zorg voor elkaar en het milieu centraal. Op momenten is deze live-actionverfilming mierzoet, maar door het hoge knuffelgehalte en de spannende verwikkelingen waar zowel kinderen als volwassenen in kunnen meegaan, deert dit weinig.
